Ես ուզում եմ, որ պարապը լցվի լացով,
բայց ոչ թե մոր, այլ մանուկի։
Ես ուզում եմ, որ կարապը ոչ թե մեռնի,
որ կարապը ապրի՜ երգով։
Ես ուզում եմ, որ տարափը տեղա արտի,
ոչ թե՝ իզուր՝ ծովի վրա։
Ես ուզում եմ, որ քարափը քարայծ պահի,
ոչ թե օձեր ու մողեսներ:
Ու թե մահը անխուսափ է՝
Թող նա տանի ո՛չ հերոսին, այլ մարդուկին։
Թե կռիվը անխուսափ է՝
Թող չկռվեն երկու երկիր, այլ մարդ ու կին։
Թե արդուկելն անխուսափ է՝
Ահա շո՛րը – սի՜րտ մի հանձնեք տաք արդուկին։
Թաղե՞լ է պետք –
պառավ մորը որդին թաղի,
ոչ թե մայրը ջահել որդուն։
Եթե երգել՝
Այնպե՛ս երգել, որ մտքի մեջ չմտածեն. , «Հոգի հանեց»։
Եթե գրկել՝
Այնպե՛ս գրկել, որ նվազեք իրար գրկում։
Եթե հարգել՝
Այնպե՛ս հարգել, որ քծնանքի չվերածվի։
Եթե փրկել՝
Այնպե՛ս փրկել, որ փրկվածը
Ինձ ճանաչելը մի քիչ դժվար է,
Հասկացեք, էլի, ես մի քիչ բարդ եմ,
Քարի պես պինդ եմ, հողի պես փխրուն,
Ինչպես չլինի դեռ մի քիչ մարդ եմ։
Ես իմ իշխանն եմ, իմ գլխի տերը,
Եվ ինձ թվում է՝ մեծ ու անպարտ եմ,
Բայց ինչ-որ չափով և ինչ-որ մի տեղ
Դեռ թիապարտ եմ։
Մերթ ոտից գլուխ զարդեր եմ հագնում,
Մերթ այնպես անշուք, պարզ ու անզարդ եմ,
Մերթ քար ու քարափ, մերթ վայրի խոպան,
Մերթ կանաչ անտառ ու ցանած արտ եմ։
Հավիտենության լծորդն եմ անդուլ,
Բայց և կարճատև մի ակնթարթ եմ,
Փոթորիկներ են եռում հատակիս,
Թեև երեսից այսպես հանդարտ եմ։
Կյանքս ավարտելու վրա եմ արդեն,
Բայց ինքս, ավա՜ղ, դեռ անավարտ եմ...
Ինձ ճանաչելը մի քիչ դժվար է,
Հասկացեք, էլի, ի՞նչ արած, մարդ եմ:
Sireli Syuneciner ev Vayoc Dzorciner Barcr gnerov kgnem erafaz mator,avtomat puskatel
Pzindz,alyumin,latun,archich,dural,cam.
Sovetakan sintez,video,plataner, u en baneric inch ka im nkarnerum u nmanatip apranqner... Unecoxner@ gren kmanramasnem....