Чи хуш бошад дило, к-аз ишки ёри

мехрубон мири,
Шароби шавки У дар кому номаш бар
забон мири.
Чу бо ту шод биншинад зи хасту нест
бархези,
Чу аз рух парда баргирад, пешаш
шодмон мири.
Хайти човидон хохи ба руи У
барафшон чон,
бакои сармади ёби ба пешаш
чонфишон мири.
Ба маъни зистан бошад, ки назди
дуст чон бози,
Хакикат мурдан он бошад, ки дур аз
дустон мири.
Дар он лахза, ки бинмояд чамоли худ
ачаб набвад,
Ки аз хайрат сарангушти тааччуб дар
дахон мири.
Бубини ошиконашро, ки чун дар хоку
хун хуфтанд,
Ту низ ар ошики бояд, ки андархун
чунон мири.
Агар ту зиндаги хохи, дил аз чону
чахон бигсил,
Наёби зиндаги, то ту зи бахри ину он
мири.
Макоми ту варои Аршу аз
дунхиммати хохи,
Ки чун дунон дар ин олам зи бахри
як-ду нон мири.
Ба навъе зиндагони кун, ки рохат ёби
зи мурдан,
Бубин чун мезийи имруз фардо он
чунон мири.
Агар муштоки чонони, чу мурди
човидон расти,
В-агар ишки дигар дори надонам то
чи сон мири.
Бад-у гар зиндаи, ёби зи марг
осоиши кулли,
В-агар зинда ба чони ту зарурат
чонканон мири.
Ироки, гуфтанат сахл асту лекин
феъл мебояд,
В-агар ту хам аз онни ба мурдан
хамчунон мири..