ԽՌՈՎՈՒՄ ԵՄ
Եթե անկեղծ՝ խռովում եմ
Սիրտը լցված մեծի նման,
Տուն ունեցող, բայց տան կարոտ
Ծերանոցի ծերի նման։
Մանկատանը «մա՜մ» չկանչած,
Հայր չտեսած որբի նման,
Կամ իր տանը օտարացած
Եվ անտեսված խորթի նման:
Խռովում եմ...
Խռովում եմ կոնֆետ տեսած,
Բայց չկերած մանկան նման,
Աչքը կախած, ձեռքը պարզած՝
Մուրացկանի բախտի նման:
Մուրացկանը չի խռովում,
Գոհանում է ունեցածից,
Բախտն է միայն խռովք ապրում
Եվ արտասվում տիրոջ քաղցից։
Արեգակի շողի նման
Խռովում եմ դեմս փակած,
Չսափրված սև երեսով
Եվ աներես մռայլ ամպից։
Խռովում եմ նաև քարից՝
Դեռ չծլած սերմի նման,
Ու թևաթափ անող խոսքից՝
Կարկուտ տեսած ծառի նման։
Մեղվի նման խռովում եմ
Նեկտարից զուրկ ծաղիկներից,
Ծաղկի նման խռովում եմ
Շուրթը ճաքած ծարավ հողից
Ու երկնք