ჩემი დარდია ის, რომ დარდი საერთოდ არ მაქვს

ჩემი ფიქრია ის, რომ ფიქრი ზღვისკენ გამირბის,
სახლში რომ ვიყო, დავკიდები ეზოში ჰამაკს,
არ ვიქნებოდი ამ ჰამაკში ასე ღარიბი.
სახლში რომ ვიყო, პარმაღის წინ დამღლიდა ჯდომა,
იმ სახლში კიდევ შენც რომ მყავდე, მაშინ რა მიჭირს,
მაგრამ სხვაგან ვარ უშენოდ და სიბნელეს ვზომავ,
და ჩემს მხრებს უკან ქრება ყველა ჩემი ნაბიჯი.
ახლა ღამეა და ვერაფერს ვუხერხებ ნატვრებს,
არც ძალა მყოფნის, რომ ეს გული ისევ ჩავრაზო,
მინდა გიყვარდე ისე, როგორც გიყვარდი ადრე,
მინდა მიყვარდე ისე როგორც.. როგორც არასდროს.