გავიდა თვე და გავიდა წლები,

მე, მაინც ვფიქრობ,პატარა ვრჩები,
მართლა ასეა,ჯერ არც გავზრდილვარ,
მაგრამ ცხოვრებამ,უკვე გამწირა...
ბავშვობა,მაინც უკვალოდ გაქრა,
ვერ შევიგრძენი გრძნობები ბავშვთა,
ჯერ სულ პატარა და სულ მთალ ციცქნა,
თუმც კი ცოდვები,მაწვია კისრად.
ნეტავ,დაბრუნდეს ბავშვობის წლები,
ნეტავ, შემეძლოს,გავფრინდე ზეცად...
იმ ოცნებებში ჩამძირა ეხლა,
სადაც გრძნობები,ვაქციე ღმერთად...
ამდენი ბრძოლა გადავიტანე
და ჯერ კიდევ ვარ ცოცხალი ქვეყნად,
მინდა,შევცურო,ისევ იმ ზღვაში,
სადაც შემეძლო,მეცხოვრა თევზად...
თურმე,ცხოვრება დაუნდობელი,
თურმე ძალიან ჭრელი ყოფილა,
ჩემში ბავშვობის სამყაროს ფერი,
ჯერ კიდევ ცოცხლობს,ისევ დაფრინავს...
ნეტავ, შემესხას ახლავე ფრთები
და ავიჭრები,მაშინვე ზეცად,
ღრუბლებს ვაკოცებ,მოვეფერები,
ოღონდ არ მითხრას,წადიო ჩემგან...
ბაია. :))))))