Нечкә күңелле гүзәл затлар бернәрсәгә дә битараф түгел.

Аларның шигырьләрендә сөю-назлар белән бергә туган якка мәхәббәт, үткәннәрне сагыну да, бетмәс-төкәнмәс көндәлек мәшәкатьләр дә, бүгенге вәзгыятькә мөнәсәбәт тә чагылыш таба
Нидер җитми һаман кешегә
Гомер узган саен, әллә нишләп,
Артка таба килә карыйсы.
Ниләр кылдык, ниләр эшләдек дип,
Һәр гамәлне килә барлыйсы.
Ашарга да җитә, кияргә дә,
Күңел һаман нидер чокына.
Үткәннәргә башны борып карап,
Нидер хәтерләргә тотына.
Күршенеке – күркә, ә синеке
Нишләп тавык йөри сарайда?
Кешедән ким булып яшәмим дип,
Өстәмә эш эшлим һәр айда.
Баш күтәрми, һаман нидер эшлим,
Бала диеп, төннәр йокламыйм.
Көнләштерә туган байлыгы да,
Комсызланам, һаман туктамыйм.
Берәү булса, икәү кирәк,
Өчәү җитми, дүрткә үреләм.
Әллә нишләп һаман баеп булмый,
Алга түгел, артка сүтеләм.
Нишләп миндә машинаның агы?
Кешеләр бит йөри карада!
Һаман житми, нидер сорый нәфес,
Җан – авылда, күңел – калада.
Бар да яхшы: өйдә җылы ашым,
Эшем көтә мине көн саен.
Барысына канәгать бул, кешем,
Үзе саклап торсын Ходаем.
Иман китереп, көн дә дога кылыйк,
Сәҗдә китеп, намаз укыйк без.
Шөкер белән яшәп җир йөзендә,
Туры итеп юллар сызыйк без.
Юкка борчылма
Минем өчен дөнья бетте диеп,
Орма, дустым, башың ташларга.
Бар нәрсәне сызып, ертып ташлап,
Мөмкин әле яңадан башларга.
Дустың сатса, аңа үпкәләмә.
Рәнҗетсәләр, бер дә борчылма!
Кабат-кабат бер үк уйны уйлап,
Күңелеңне һич тә борчыма.
Яхшылыклар кыл да җилгә сөйлә.
Игелекләр эшләп, суга сал!
Халык сизмәсә дә, балык күрер,
Син кайгырма, яклар Аллаһ бар!
Туганнарың синнән йөз чөерсә,
Кирәкми ул безгә, дисәләр,
Исәнлеген бирми, хәлең белми,
Яннарыңнан узып китсәләр,
Син кайгырма, бәлки, үзең берчак
Бик кирәкле кеше булырсың.
Ә шулчакта, бер дә тартынмыйча,
Ярдәм кулы сузып торырсың!
Миләүшә Хәсәнова. Вәрәшбаш авылы.