Раҳмоннинг ҳадяси
“Эй инсонлар! Дунё фоний ва йўқ бўлишини ҳамда ҳаёт узилувчи эканини билиб туриб нима учун дунёга рағбат қиласизлар? Албатта итоаткор кишилар учун жаннат бўлиб, унинг саккизта эшигидан кирадилар. Ҳар бир жаннатнинг етмиш минг боғи бор. Ҳар бир боғнинг ёқутдан етмиш минг қасри бор. Ҳар бир қасрнинг зумрад тошдан етмиш минг ҳовлиси бор. Ҳар бир ҳовлининг қизил тилладан етмиш минг уйи бор. Ҳар бир уйнинг оқ кумушдан етмиш минг айвони бор. Ҳар айвонда етмиш минг оқ дастурхон бор. Ҳар бир дастурхонда етмиш минг гавҳардан товоқлар бор. Ҳар бир товоқда етмиш минг алвон таомлар бор. Ҳар бир айвонда етмиш минг қизил олтиндан сўри бор. Ҳар бир сўрида етмиш мингта ипак, кимхоб, духо