Վիճաբանություն »
Էշը Վագրին ասաց:
- "Գիտես ՞ Իսկ Խոտը կապույտ է ":
Վագրը պատասխանեց:
- "Ոչ, խոտը կանաչ է ։ »
Վեճ բռնկվեց և նրանք որոշում են գնալ անտառային թագավոր Առյուծի մոտ ,որպեսզի լուծեն իրենց տարաձայնությունները։
Դեռ չհասած Առյուծի գահին, էշը բարձր սկսեց բղավել:
- "Ձերդ մեծություն, ճիշտ ՞է չէ ,որ խոտը կապույտ է:".
Առյուծը պատասխանեց:
- "Այո , ճիշտ է, խոտը կապույտ է ".
Էշը ուրախացավ եւ շարունակեց:
- "Վագրն ինձ հետ համաձայն չէ, հակասում է ինձ և նյարդայնացնում , խնդրում եմ պատժեք նրան":
Այդ պահին Գազանների թագավորը վճիռ կայացրեց և հայտարարեց:
- "Վագրը կպատժվի 5 տարվա լռությամբ":
Էշը ուրախացած ցատկեց եւ գոհացած գնաց,, կրկնելով:
- "Խոտը կապույտ է ..."....
Վագրը, ընդունելով իրեն տրված պատիժը
#Մի պառավ կի'ն, որդուն ուսին`
Գնա'ց դեպի գերեզման,
Եվ պահանջեց ներկաներից,
Որ իրեն էլ հողին տան։
Իր թաց ձեռքով ամուր բռնեց,
Ձեռքը մեռած զինվորի,
Նա մի կին էր ով ապրելով`
Ճաշակեց համը մահի։
Առանց այն էլ կյանքը հային`
Միլիոն ու կես պարտք ուներ,
Հայը կուզեր մեռներ սովից,
Բայց էլ զինվոր չթաղեր։
Զինվորները այնտեղ հիմա,
Դրախտի դուռն են ջարդում,
Նրանք Աստծուց իրենց չապրած`
Օրերի գինն են ուզում։
Այսօր հային հանդիպելիս`
Պետք է միայն ցավակցել,
Հայի տունը չապրածների`
Գերեզմանոց է դարձել։
Բախտ չունեցանք որ ունենանք`
Բարոյական թշնամի,
Իր մանգաղով եկել է որ,
Մեր գարունները քաղի։
Եվ քաղում է և' մեռնում ենք,
Աչքերի դեմ աշխարհի,
Եվ տեսնում է և' լռում է,
Աշխարհն էլ ծախվել գիտի։
Առանց այն էլ կյանքը հայի