ბევრჯერ შევსულვარ ტაძარში, სანთლები ამინთია,

გულის წადილი უფლისთვის ჩურჩულით გამინდვია,მეგობარს ვადიდებდი და უმეგობრობას ვგმობდი.
სიტყვა"მეგობრის"ხსენებით გახარებული ვკრთოდი,პირჯვარს ვიწერდი ხატის წინ, ღმერთს მოწყალებას ვთხოვდი,კვლავ ჩუმად ვიმეორებდი:
"სანამ არ არის გვიან,მე მეგობრებო თქვენთვის ეს ლექსი მიჩუქნია
და მადლობა რომ თქვენით დღეს მეგობარი მქვია...
მე ჩემს მეგობრებს ვლოცავდი, ღმერთის შეწევნას ვგრძნობდი.
ჩემი სანთლები სანამ, ბოლომდე დაიწვიან,
წყარო/Source: http://memento.ge/leqsebi/581-leqsebi-megobarze-.html#ixzz31mZZCEwh