Աստված ամե՛ն բան գիտի
Սիրելի՛ բարեկամ, գուցե այսօր քո կյանքում մի շրջան է, որը նման է Դավիթ թագավորի բնորոշմանը, երբ անցնում էր «մահվան շուքի ձորով»… Նման պահերին մարդը, սովորաբար, հուսալքված է լինում և հաճախ այսպիսի մտքեր է ունենում. «Ամեն բան ավարտված է, ամեն բան սառել է, վերականգնման հույս չկա, ապրելու իմաստ անգամ չեմ տեսնում․․․»։
Նմանատիպ դժվար ժամանակներում Տերը ուզում է քեզ հետ միասին անցնել կյանքի տառապանքների ու անկենդանության այդ հովտով, ինչպես դա արեց Եզեկիելի պարագայում. «Տիրոջ ձեռքն ինձ վրա եղավ, և Նա ինձ դուրս հանեց Տիրոջ Հոգով ու ինձ վայր դրեց դաշտի մեջ, որ լիքն էր ոսկորներով։ Եվ ինձ պտտեցրեց նրանց վրա չորս կողմը, և ահավասիկ նրանք չափազանց շատ էին դաշտի երեսին և ահա շատ չոր
«Նա մեր մեղքերն էր վերցնում և մեզ համար չարչարվում, սակայն մենք նրա ցավերը, հարվածներն ու չարչարանքները համարեցինք իբրև Աստծուց եկած բան: Բայց նա խոցվեց մեր մեղքերի համար և մեր անօրենությունների համար դատապարտվեց. մեր խաղաղության համար նա պատիժ կրեց, և նրա վերքերով մենք բժշկվեցինք»