Հա՛յր իմ, ճերմակած, բայց ո՛չ ծերացած, Փորձության ճամփով, դեռ վաղու՜ց
անցած, Դու՛ ճիշտ չափանիշ մա՛րդ հասկացության, Անսպառ աղբյուր՝ խղճի,
բարության: Շա՜տ ես չարչարվել, դեռ մանկուց ի վեր, Քեզ բաժին ընկան շատ
խորը ցավեր, Բայց չ՛ես վհատվել, եղե՛լ ես արթուն, Սարի պես ամու՛ր, մնացել
կանգուն: Կյանքում ապրել ես արդա՛ր քրտինքով, Եղել հասարակ, սուրբ ա՛ղ ու
հացո՛վ, Ճակատդ միշտ բաց ու դուռդ՝ լայնքին, Շտա՛պ օգնություն է եղել
ամենքին: Երբեք չե՛ս ձգտել դու հարստության, Բայց ունես գանձեր՝ ծով
իմաստության, Խոսքերը քո՝ կիրթ, քո խորհուրդները, Գնահատե՛լ են
հասկացողները: Հարգանք ու պատի՛վ ունես ամենուր, Հպա՛րտ եմ քեզնով, ի՛մ
Աստվածատուր, Օջախդ միշտ վառ անշեջ կրակով, Ինքդ թագավոր՝օծված սուրբ
թագով: Գահդ
,ՄԱՄ ես չեմ ուզում հավերժություն ,այլ ուզում եմ մի պահ ,որ ապրեմ քո հոգով,ու շնչեմ քեզանով,խնդրում եմ քեզ, այնքան ապրի՛ր ,որ ամեն անգամ ես նորից ծնվեմ :Երբ նայում եմ հոգնած շուրթերիդ ,մեղմ կարոտեմ զգում ,սակայն դու այնպես ես նորից ժպտում ,որ այդ ժպիտով ես անվերջ թրչում եմ ,երանի ,երանի հավերժությունը դու լինեիր ,այլ ոչ թե կյանքը ,հավատ՛ա ես քեզանով անվերջ կապրեի ,քեզանով կշնչեի ու կերազեի :Նորից պատկերվիր իմ կարոտած մանկության սրտում ,տու՛ր նորից մեղմ օրորանք ,ու մեղմ համբյուր ,ախ իմ միակ հավերժություն ,ախ իմ միակ օդ ու կյանք ,քեզնացի այն կողմ ես էլ չեմ շնչում ,ուստի խնդրում եմ ,ապրի՛ր հավերժ :Դու իմ լույսնես ,դու իմ կորած ճանապրհի ճանապարհն ես ,ախ էլ ին՞չ կյանք ,առանձ ՄՈՐ սրտի :ՔԵԶ ՇԱՏ ԵՄ Ս