А я пішу, а я пішу ізноў.
І веру я, што верш мой стане песняй.
Нарэшце скажуць : " Добры тэкст гатоў."
І стану я шчасліваю, канешне.
Складаю я радочак за радком.
І кожны дзень жыву адной надзеяй,
І хоць здаюся ўпартым хлапчуком,
А я ўсё роўна ў мару моцна веру.
І кожны раз чытаю зноў і зноў
Увесь той скарб, што музыкі чакае.
Чакаю слоў, тых запаветных слоў!
І як мне іх , паверце, не хапае.
Таму ўсё роўна вераю жыву!
Таму ўсё роўна думак не губляю,
Што я пачую : " Гэта я спяю!
І будзе хіт, бо сэрцам адчуваю."
А за окном подмигивает май,
И ноты счастья в воздухе витают.
Природа мне шепнёт: «Не унывай,
Такая нежность раз в году бывает».
И я иду, влюблённая в весну.
Иду, красой весенней умиляясь.
Чудесный аромат ее вдохну
И оживу, цветеньем наслаждаясь.
А май поёт в открытое окно,
Своею песней радость придавая.
И понимает каждый лишь одно:
Какое чудо Бог нам посылает!
( Из книги А у меня пружанская душа А.Котовой)
Першамай! Першамай!
Шкварачка ды чарка!
А мяне кожны май
Кліча гаспадарка.
Бо каб быў ураджай,
Трэба пастарацца.
Не крычаць :" Налівай!"
З соткамі змагацца.
Пасадзіць буракі
Моркву , памідоры.
А яшчэ агуркі,
Каб не ведаць гора.
І няхай Першамай,
Потым вып'ю чарку.
І скажу: " Расквітай
З Богам, гаспадарка!"
Ну что же, несколько часов
И май на встречу к нам примчится.
А ты встречать его готов?
Захочет он ведь порезвиться!
Захочет грозами шуметь
И Пасху встретить вместе с нами,
И тёплым солнышком согреть,
И удивить нас чудесами.
Да, только несколько часов -
И май ворвётся в наши жизни,
С победной радостью стихов
Наполнит позитивным смыслом.
У маім дзяцінстве ,
Тым, што за туманам,
Мне лягчэй жылося,
Шчыра вам скажу.
Менш я сустракала
Жорсткасці, падману,
Менш пускалі вочы
Горкую слязу.
У маім дзяцінстве ,
Тым, што так далёка,
Свет здаваўся чыстым,
Добрым для людзей
І ляцелі думкі
з марамі высока,
Ды, шкада, хацела
вырасці хутчэй...
У маім дзяцінстве
Гульні забаўлялі,
Ўсім дваром гулялі,
Бавілі свой час.
Непрыкметна толькі
Ўсё павырасталі
І па ўсёй планеце
Раскідала нас...