ვაჟა-ფშაველა - "სიმღერა"(კითხულობს ელგუჯა ბურდული)
არცრა ტანთ მცვია, არც ფეხთა, დავდივარ დედიშობილა,
მეც იმათ ჯოგიდამა ვარ, ვინც სიღარიბით ცნობილა.
ამ წუთისოფლის თორნეში ბევრი სხვა გამოცხობილა.
ჩემს გარდა ასეთ ყოფაში მრავალი სხვაცა ყოფილა.
ყველას სამარე მიგველის, ვინც დედის მუცლით შობილა.
საგმობიც ვიყო, ქედს არ ვხრი, თავი მდიდარი მგონია,
ისეთი, თქვენმა ძმობამა, ჯერ არვის გაუგონია.
მთლად მე მეკუთვნის ქვეყანა: მთაში - მთა, ბარად - ბარია,
ზღვა და ხმელეთი ერთიან, ცას - ვარსკვლავების ჯარია,
დილით მზე მანათობელი, ღამის გუშაგი მთვარია,
მდიდართ სიმდიდრით ღიღინი, ბეჩავთ ქვითინი მწარია,
ავდარი, ჟინჟლი, ცის ქცევა, ცა მოწმენდილი, დარია;
დილით გაფურჩნა ვარდისა, მთელი იმისი გვარია;
ია, უღრან