"მე ვფიქრობ იმაზე, რომ სახლში თითქმის აღარაფერი გვაქვს."
(კარლო კაჭარავა)
გუშინ, დილით, სანაპიროზე, დედაჩემს შევხვდი.
მე, როგორც ყოველთვის, რომელიღაც სამიკიტნოდან მოვდიოდი,
ღამენათევი და გალეშილი, უწესო და უსაქციელო.
ის, როგორც არასდროს, მშრალი ხიდისკენ მიდიოდა,
ღამენათევი და თვალცრემლიანი, გამხდარი და წელში მოხრილი.
ხეს მოვეფარე (ვერ შემნიშნა) და დიდხანს,
დიდხანს ვუცქირე კვალში, შუშის თვალებით,
ვიდრე ხიდის ქვეშ, მადათოვივით არ გაქრა, პატარა დედაჩემი.
შუადღისკენ, სახლში დაბრუნებულს,
საგრძნობლად შეთხელებული წიგნების თარო მომხვდა თვალში.
ხოლო საღამოს, დედამ ხორციანი კერძი გააკეთა.
უარი ვერ ვთქვი, თუმცა, ჭამა კი გამიძნელდა -
ასე მეგონა, ჩემს საყვარელ ავტორებს ვჭამდი:
ჰესეს, დრაიზერს
გულაღმა წოლას და ფიქრს მივეჩვიე,
ან ფანჯარასთან ვდგავარ ხოლმე და ქუჩაში ვიყურები,
თუ, რა თქმა უნდა, ქალაქში არ დავბოდიალობ.
მკვდრებს უნდათ, მაგრამ ვეღარ წერენ,
როგორც ეტყობა, ჯერ ისევ ვსუნთქავ.
მაინც რა არის სიყვარული?
ალბათ ის, მთელი ცა ვარსკვლავებით რომ არის მოჭედილი,
შენს ოთახში კი, ჭერზე, მხოლოდ ჩამოსული წვიმისგან დატოვებული ლაქებია.
ვის შეუძლია დაინახოს შენი ტკივილი?
ვინც შენს თვალებში იხედება, მას შეუძლია,
ვინც შენთან ერთად ხუჭავს თვალებს, ის თუ გაიგებს.
შუაღამეა,
ჩვენ სხვადასხვა სახლებში გვძინავს,
ალბათ ამიტომ აღარ ვიცი, როდის თენდება.
ის ფილმი მიყვარს,
კაცი ქუჩაში უპატრონო ძაღლს რომ იპოვის
და პურის ნატეხს შუაზე უყოფს.
მახსოვს სიტყვები:
„ერთი ნახევარი - შენ, ერთი ნახევ
ჩემო სიშორევ,
ჩემო სულო, ჩემო სინათლევ,
თეთრი ფიფქებით გადაპენტილ ნატვრის ხეებზე
ახლა ეჭვები- გაყინული ზამთრის ფიქრები,
შიშის კუთხეში დამალული მახეებია,
რომ შემატოვე მაგ თითების ანაბეჭდებად,
რომ შემატოვე მაგ ტუჩების ანაბეჭდებად,
რომ შემატოვე შენი სუნთქვის ანაბეჭდებად
და წყალს მოყოლილ სიზმარივით სადღაც წახვედი...
ჩემო, არც ჩემო,
მაინც სითბოვ, სულის სახადო,
მოდი, სხეულზე ეს სიკერპე ფრთხილად გამხადე,
მოდი, თვალებით გამახსენე ყველა ლოცვა და
მე კვლავ სურვილებს გადავმალავ, სანამ ნახავდე,
სანამ ჩურჩულით მოგიყვები, როგორ შემომრჩი
სისხლში და გულის ნაცვლად როგორ მიდი-მოდიან
ღრუბლები ახლა მკერდში მძიმედ და როგორ მახრჩობს
შენთან ვერყოფნის, უშენობის ეს რია-რია,
რომ მიხშობს სმენას
ერთო