რა მწუხარეა დედამიწა შებინდებისას! ჭაობებს იდუმალებით მოცული ნისლი
დასწოლია! ვისაც ამ ნისლში უგზო-უკვლოდ უხეტიალია, ვინც სიკვდილის წინ
უსაზღვროდ გატანჯულა, უზომო ტვირთით მხრებდამძიმებულს დედამიწისათვის
გადაუფრენია, ეს იმან უწყის. ეს იმან იცის, ვინც დაქანცულა... იცის და ამ
ნისლს, ჭაობებსა და მდინარეებს დაუნანებლად ტოვებს. სიკვდილს გულმშვიდად
ეგებება, რადგან ისიც იცის, რომ სიკვდილის გარდა ვეღარაფერი დაამშვიდებს.
მე ვარ იკაროსი, რომელსაც ოდესღაც შეეძლო ფრენა, მაგრამ მზემ დამიდნო
ფრთები და დამიფრფლა სული, ხოდა ეხლა როგორც უნდა ისე შეადნოს ფრთები, რათა
ხელახლა მივწვდე ზეცის კიდეს-_-