Мои Савичи

Маім землякам – жыхарам адселенай вёскі Савічы Брагінскага раёна – прысвячаецца Гэты дзень – ён для многіх святы, А для нас асаблівы да скону, Не спыняюць машыны пасты, Дазваляюць праехаць у “зону “. Я гляджу на сваіх землякоў І заходзіцца сэрца ад болю, Лёс пакінуў нас без каранёў, Чарнабыллем пазначаны долі... На пагосце магілы дзядоў, Як і мы без віны вінаваты, Сустракаюць яны сваякоў Раз на год... Гэта сумнае свята... Пастаю каля родных крыжоў І паціху пайду да дварышча, Дзе мой род жыў спрадвеку вякоў, Недзе цацкі мае на гарышчы... Вось і роднага дому парог... Я прысяду на ім у адчаі, Колькі пройдзена розных дарог, Толькі лепшай зямлі не знайшла я... Хмызняком зарастае наш сад І с