როცა მოვკვდები, იტირებენ, ვიცი, ჩემები. როცა მოვკვდები ყველას უცხოდ მოგეჩვენებით, ხელს ვერ შემახებთ, სიცივისგან დაიბინდებით, ჩემი ერთგული მეგობრებიც კი შეშინდებით. მერე ამოხვალ ამომიტან ლამაზ ყვავილებს სხვის დღეობაზე შესანდობარს ჩუმად დამილევ, თუ მომიგონებ მხიარული, ლაღი ფიქრებით ქვეყნად ყველაზე ბედნიერი მკვდარი ვიქნები და როცა ასწევ ღვინით სავსე თიხის ფიალას გულჩათხორბილი დაგუბებულ სევდას გზას მისცემ. ხმაგაბზარული ჩუმად იტყვი ჩემს შესანდობარს, სხვის დასანახად ნუ იტირებ, ჩემს თავს გაფიცებ. ყაყაჩო დარგე, ეს ნიშანი გაზაფხულისა, რადგან ფერს მისცემს მაგ საფლავის უფერულ ლოდებს, ვარდები დარგე მოციმციმე თეთრი ფურცლითა, რადგან ბულბული ვარდის ტოტზე მოთქვამს და გოდებს. არ დაგავიწყდეს ია, ნაზი იასამანი
უფალი მოწყალეა ნუ გეშინია არ გაგწირავს და დაგიფარავს შენ ისეთი კეთილი და კარგი ხარ. შენც მოგცემს ბედნიერებად ცხოვრების უფლებას და დაგვიბრუნებს შენს თავს