Мы ведаем, што Максім Багдановіч зусім маленькім дзіцёнкам страціў маці. Шчасце, што побач былі цётачкі, сёстры бацькі – Марыя Ягораўна і Магдалена Ягораўна.
Бацька Максіма меркаваў, што Магдалена больш за іншых была падобна на бабулю – Арыню Юневіч, якую яны ніколі не бачылі.
Ён так апісваў знешнасць сястры: “Лицо, сияющее величавым спокойствием духа, гордой уверенностью в себе и в своих силах, даже слегка надменное, как у царицы, но не вызывающее и снисходи тельное к нижестоящим”.
Адам быў старэйшы за Магдалену на 2 гады і тры месяцы, таму ўсё жыццё апекаваўся ёю, нават, замуж аддаў за свайго сябра.
У дзяцінстве называў Магдалену – “зорачка мая”, а яна пры нагодзе бараніла яго ад бацькі: “Татачка, ня бі!”.
Можна зразумець, чаму Максім Багдановіч у адной з паэм назваў галоўную гераіню Магдаленай. І, напэўна, цётцы было вельмі прыемна чытаць радкі з паэмы: “Магда, Магдачка, мая кветачка-пралесачка”, “Магда, Магдачка, мая зоранька ясная, маё сонейка прэкраснае”.
Адзін з асобнікаў сваёй кнігі “Вянок” Максім падпісаў “Тете Магдалине на память от автора. М. Богданович. 22.03.1914”. Фотаздымак і кнігу, як каштоўныя сведкі жыцця паэта, перадалі ў музей унукі цёткі Магдаліны.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев