"Ապրիլի 24"։
Քանի գարուն ենք
Տեսել մեր կյանքում,
Որ նման են եղել
Մեկը մյուսին,
Բայց մի գարուն կա,
Թաղծոտ մեր սրտում,
Որ հազար գարուններից
Տարբեր է բուրում։
Այդ գարնանը եղավ,
Կարմիր փոթորիկ,
Կարկտե հեղեղ
Թափվեց մեր գլխին։
ԵՒ դեռ չծնված
Ես հայի զավակ,
Մազերս ճերմակեց
Ձյունոտ ապրիլին։
24.04.2024թ.Մ.Մանուկյան։
ԴՈՒ ԿԱՐՈՂ ԵՍ Դու կարող ես այնպես սիրել, Որ մեր սերը դառնա ուրիշ, Ու տարբերվի անունից սեր... Անափ դառնա ...խելառ ու գիժ: Իսկ աշխարհը տիեզերքն անծիր, Մի գժանոց սիրահոժար, Որտեղ գժվելն է անբասիր... Հանուն սիրո...սիրո համար: Դու կարող ես ...ասա՞ հոգիս, Սիրտս հանեմ ու քեզ կտամ, Քոնը դարձրու ...գերիդ սրտիս, Քո ստրուկն եմ...հարճդ եմ ու կամ: Հաճելի է հարճդ լինել... Տանջվել անխոս...լինել գերիդ, Դու կարո՞ղ ես սերը տանել, Պատասխանը թողել խղճիդ: Ես լավ գիտեմ...դու կարող ես, Հավատում եմ սերդ է ուրիշ... Ցավ...տառապանք ..վիշտ տանող ես, Հանուն սիրո,խենթ ես ու գիժ: Համլետ Հակոբյան 09.01.2021թ. Լիճք Մարտունի
***
Ժամանակը կորել է,
Թե,ինչ որ տեղ մոլորվել է։
Ամեն ինչ խառնիխուռ,
Անմիտ շաղախվել է։
Արարել,ստեղծելու
Ձիրքն ու կամքը,
Մոռացվել է,
Կամ էլ բթացել ու ժանգոտվել է։
Մարդը ինքը բռնապետ,
Չարից խաբվել է,
Աստված մարդուց նեղացել,
Երեսը թեքել է։
Ամեն ուր բռնություն,
Դաժան ու չարիք,
Մարդը,մարդուն գազան
Հոշտող ժանիք։
Ժամանակը կորել է,
Բարին մոռացված,խռովել է։
Գուցե չի կորել,
Արար ժամանակը։
Մարդը կուրացել,
Ամենը խառնել է։
Նստած ճյուղին այն
Ինքը կտրել է։
Ինչ անի հավերժի
Ճիշտ ժամանակը,
Ամեն ինչ հսկող,
Ու մտապահող,
...Հզոր ժամանակը։
19.04.2024.թ .Մ.Մանուկյան։
ԴՈւ ՄԻ' ԿԱՐԾԻՐ Դու մի՛ կարծիր, թե անցյալի հույսով կգամ, Եվ մի՛ փորձիր հինը խաղալ. պետք չէ արդեն, Այլ մտածի՛ր, եթե հանկարծ ինձ նկատես, կմոտենամ, Եվ իմ մարած սիրո աստղերն էլ կփայլեն… Եվ մի՛ փորձիր խոսքեր փնտրել՝ խոսել հնից, Կյանքն է գրում իր խոսքերը հավերժական, Ու հարահոս կյանքի լույսից, հորձանուտից, Լույս է տալիս կարծես մարած լապտերիկը իմ մոգական… Դու մի՛ փորձիր հինը խաղալ, պետք չէ արդեն, Անգիտակից մարդկանց ափսոս, որ չհասկացան, Խելացնոր իրենց ճամփից նրանք հուշեր պետք է հիշեն, Եվ հուսահատ սիրո ճամփից, դեռ կարտասվեն ու կափսոսան: Դու մի՛ կարծիր, թե անցյալի հույսով կգամ, Եվ մի՛ փորձիր հին պտուղը դու ճաշակել, Եթե մի օր կյանքի բեմում սցենարի արժանանամ, Գլխավոր դեր ես խաղալուց ստիպվ
ՆԵՂԱՆԱԼ ՊԵՏՔ ՉԷ Նեղանալ պետք չէ. հասկանալ է պետք` Նայած, ով է դա խորապես տեսնում Եթե քո ներսում չկա ոչ մի հետք, Չգիտե՞մ` ինչն է այդպես նեղանում։ Հիշողութունը հետք է` լույսանուն, Շողառատ ոգի`աննանուն մի ուժ Ուժաքամ կանի լուսե շողերում, Կայրի ամեն բան `որքա՜ն է անուշ։ Նեղանալ պետք չէ `դարձել ես մի հուշ, Որքան էլ ատեն `դառնաս մոռացում Մի պահ կլինի `մի բան աշխարհում, Երբ բարձդ գրկես `կարոտ կա, վերհուշ... ... Ու բարձի տաքուկ ,թաքուն պատառում, Կարոտի շողը `կասի,֊ բարի քուն... Բարձդ դեն նետիր,եթե չես ուզում ... Պետք չէ նեղանալ`որոշիր թաքուն։ Հուշերս եմ թողել կյանքիս անձավում, Ինձ է ներս կանչում հուզառատ մի լույս, Ումից նեղանամ ,թողեցի անհույս Կարոտիս բարձը `փակ քարանձավում... Համլետ
ՀԻՇԵՆՔ ԵՎ ԱՐԺԵՎՈՐԵՆՔ Հիշնք ... արժևորենք մեր հերոսներին Հայ մա՜րդ հասկացիր հերոսին`Մասիս, Մայրերի երգում օրորոցային` Ապրի հավերժող հերոսն ազգիս։ Սերմնացանները քրտինք թափելիս` Ամեն մի կաթիլ պարգևեն ազգիս` Սևահողի մեջ արյուն կա բոսոր Կյանք ու նվիրում `խաղաղ արև օր։ Երբ կարոտ սիրտդ կտենչա Մասիս` Հերոսի սրտով Մասիսին նայի'ր Մի' խղճա երբեք `գերված Նայիրիս Թողած գործ ունես`հույս..հավատ`Էրգիր։ Պայքարը խիղճ է`խոհեմ...նույնքան չար` Չարի դեմ չարով `չար է թշնամին Քարոզիր անվերջ`վրեժ ու պայքար` Որ էրգրում երկնի օրորոցային։ Գին տուր պայքարին`արժեք ազգային, Քո դիմագիծը քեզ է ճանապարհ, Երբ են խղճացել խնդրանք ու լացին... Հպարտ միշտ եղիր`հայ անվան համար։ Համլետ Հակոբյան Գեղարքունիք Լիճք 24.03.2016թ.
ՉԼԻՆԻ ԵՎ ՎԵՐՋ Հարյուրից- իննսունը կանիծեն անհերթ՝ Մեկմեկու կլրացնեն բառերով այդ խենթ, Եվ հատով տասն են ամենքից այս գեթ Իրենց <<մեծ կուռքին>>փառաբանում սին՝ Ու փառավորվում իրենց չափ՝բաժին Թողես կհոշետեն մյուս իննսունին... Հիմարություն է,թե մեղք չարի հետ, Մոլորություն է ...լինի այդպիսին, Որ հոգիները՝ չարքն առհավետ, Չտանի իրենց ...դարձնի իրեն պետք, Իր կայսրության ստրուկն ու գերին: Փառաբանում են մեղքն այդ աշխարհի... Խաչն ուրացած ...մերժած խաչյալին, Եվ երկրպագում ինչ-որ ցար...սուլթան, Հոգին հանձնելով նոր Սավուղներին: Հարյուրից քանիսը կդառնա հիմար Եվ կմոլորվի ...կռապաշտներին, Սա նոր կռիվ է ...մարդ-մարդու համար, Ուր վճռվում է չարն ու բարին, Իսկ տասն այն անկուշտ...անտուն, խելագար, Պիտ նստեն մարդկ
ՀԱՄԼԵՏ ՀԱԿՈԲՅԱՆ ԵՐԱՆԻ Երանի ասում են, երբ չի եղել այդ, Կամ էլ եղել է `լավը , որ չկա , Վատի մասին էլ ցավում են հաստատ՝ Տալիս երանի,֊ չլիներ հիմա: Երանին շնչում են լիաթոք շնչով, Մաքուր ՝ անարատ թթվածնի նման, Արտաշնչում են ծանր հոգոցով, Դժնդակ կյանքի ՝ անցյալի վկան: Երանի տալիս են, որ լավը լինի, ֊Ասում երանի,֊ վա'տը չլիներ, Երանի ասող միշտ էլ կլինի, Թե Եվան այդպես խնձոր չքաղեր: Երա՜նի տալիս են , երբ ցուրտ է՝ ձմեռ... Գարնան ծաղկունքին ՝ աշուն պտղաբեր, Ամռան այդ շոգին՝ տոթին ջերմ առատ ` Երանի կտան ձյանը ցուրտ ու շատ: Երանին կլնեն երազ ու հեքիաթ, Կդառնա հեքիաթ... կարոտի երազ, Եթեն ու ապան` այլապեսը բարդ, Երանին կանեն պատմական մի փաստ: ՀԱՄԼԵՏ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
ՍԵՐ ԿՏԱՎԻՆ Կիրքը խառնած սիրո ծովին, Քո մարմինը տենչում եմ չար... Տարերք դարձած քո ափերին... Հալածում եմ քեզ խելագար։ Ալիքներս քո ափերին` Փթթել են քեզ `գրկել ուժգին, Շոյում դանդաղ `լուռ վերից֊ վար, Մարմնիդ կրքոտ գույները վառ։ Վրձնում եմ քեզ սեր գունավառ, Վառ շրթներկով ներկած շուրթիդ, Բուրմունքից այդ կարոտավառ... Համբույրներս են հալվում բույրիդ։ Ու մեղմորեն `մերկ... սլացիկ... Մարմնիդ եմ ծեփում վրձնիս, Փարթամ կրծքիդ համը քաղցրիկ, Ներկում կրքով սեր կտավիս։ Քեզ գերել եմ սիրո ծովիս, Համդ,բույրդ ներկել քիմքիս... Կտավիս մեջ կրքոտ գիշեր... Գինով արբած ծով ալիքներ։ Գիշերվա մեջ կրքոտ մի գույն, Խառնել է քաղց սիրո գինուն, Ծոր֊ծոր, կաթ֊կաթ շուրթերիդ վարդ... Կարոտախտս է մարում հանդարտ։ Գիշերվա մեջ `
Напишите, что Вы ищете, и мы постараемся это найти!
Левая колонка
О группе
Հարգելիներս խումբը նախատեսված է ժամանակակից Հայ Գրականության ստեղծագործություններին ծանոթացնելու ,ինչպես նաև Հայ և Համաշխարհային գրականության Մեծերին ներկայացնելու համար։ ստեղծագործությունն