Սիրո չափն անվերջությունն է

Դու լուռ հեռացար ու դուռն փակեցիր, Ջնջեցիր անցյալն ու ներկան սիրուն, Իմ սերն քո սրտից ընդմիշտ վանեցիր, Ա՜խ, քեզնից հեռու չի գալիս գարուն։ Ուզում էի գոնե քեզ տեսնել հեռվից, Ավա'ղ դու չեկար մեր սիրո այգին, Արցունքն է ընկեր դարձել օրերիս, Երբ քեզ տեսնում եմ ուրիշի կողքին։ Քեզ չեմ մոռացել ես տարիներ անց, Թեկուզ և սրտիդ մեջ էլ սեր չկա, Քեզ միշտ սիրել եմ սրտով անմոռաց, Բայց մենք միասին չունենք ապագա։ Երկինքն էլ կարծես զգա ցավն սրտիս, Որ կորցրել եմ սերն անվերադարձ, Բժիշկն է դարձել ցավող վերքերիս, Ու համբուրում է ինձ շուրթերով թաց։ Ուզում եմ քնել մի քիչ խոր քնով, Ու իմ երազում քո տուն հյուր լինեմ, Այրեմ շուրթերդ իմ տաք համբույրով, Աչքերիդ ծովում անվերջ խորտակվեմ։ Դու լուռ հեռացար` ինձ չլսեցիր,

Mi Ser | Մի սեր

Սովորաբար մեզ ատում են նրանք, ովքեր երազել են արժանանալ մեր սիրուն, ովքեր իրենց երազանքները կարկատել են մեր հոգուն ու իրենց ճանապարհը կառուցել դեպի մեր սիրտ: Ովքեր ամեն օրվա աղոթքի նման քնել ու արթնացել են այն հույսով, որ մի օր վերջապես արթնանալու են մեր կողքին ու խմելու են երկար սպասված սուրճն առանց սառելու: …սովորաբար մեզ ատում են նրանք, ովքեր…

Սերն էլ նման է հորդառատ անձրևին. գալիս է անսպասելի,ողողում սիրտդ ամբողջությամբ , հետո մի օր հանգիստ ու լուռ հեռանում` առանց հետք թողնելու,բայց իր ձայնը երկար է մնում ներսում։❤️🔥

Իմ առաջին ու վերջին սեր Ճակատագրիցս պոկված նվեր ես, Դու սեր ասվածից անհամեմատ վեր ես, Աներևույթ հյուսված հեքիաթ ես, Աշխարհում այս խենթ, դու թաք մի հատ ես: Աղոթքիս վերջում դու ես "ԱՄԵՆ"-ը, Առանց քո սիրո սին է այս ամենը, Երկնքի առջև պարտքերիս մարումն ես, Գործածս մեղքերի անհատույց ներումն ես: Ես ծեր բարդի եմ,դու իմ գարունն ես, Իմ երակներում հոսող արյունն ես, Քո սիրո բույրից ես միշտ արբած եմ, Աշնան քամու պես՝ խելագարված եմ: Դու երջանկության անեզերք ափն ես, Եռացող սիրուս քաղցրահամ քափն ես, Դու անկեղծության հաստատուն դեմքն ես, Հոգիս պարուրող սիրատենչ երգն ես: Դու թախծոտ աշնան հեկեկող լացն ես, Գարնան բերկրանքով նուրբ բացված վարդն ես, Մթամած հոգումս այրվող հույսերն ես, Դու իմ առաջին ու վերջին սե

Քեզ համար մի բուռ սեր ունեմ պահած, Երգ ունեմ քաղած հայացքիդ խորքից, Որքան էլ գժվեմ էս թոհուբոհից, Քեզ համար մի բուռ սեր ունեմ պահած: Թո՛ղ ծով կարոտս գրկի քեզ կամա՜ց, Այտերդ շիկնեն, էրվեն ամոթից. Քեզ համար մի բուռ սեր ունեմ պահած, Երգ ունեմ քաղած հայացքիդ խորքից...

Թվում է.... Մենք մոռանում ենք ամեն մի վատ բան, Փնտրում ենք նորը՝ նոր, մաքուր էջից, Ուրախ ենք ապրել, սիրել, հավատալ, Այն միշտ տրվել է անկախ մեր կամքից։ Թվում է՝ ամեն բան պարզ ու հասկանալի է, Սիրահար զույգը շատ գոհ է կյանքից, Սակայն երջանիկ ապրելու համար Լուռ պայքարում են կյանքի դեմ նորից։ Ցավի հետ տանջվում ենք, բայց չենք կոտրվում, Քայլում ենք հանդարտ՝ լռության միջով, Հույսը պահում ենք հոգու մեջ անթեղ, Ընթանում կյանքի արահետներով։ Ապագան թրծում է մեզ համառությամբ, Հույսը՝ լուռ կրակ է, որ չի մարում հիմքից, Եվ գիտենք՝ երջանկությունը նվեր չի տրվում, Այն հաղթանակ է, որ ծնվում ներսից։

Ների'ր, որ թույլ եմ տվել շատերին, Մեր սիրո հարցում մի պահ կասկածել, Գերի էի դարձել իմ պատրանքներին, Ու դրանով քեզ շատ եմ վնասել։ Ների'ր, որ տեղ եմ տվել շատերին, Այնինչ այդ տեղը քեզ է պատկանել, Հավատացել եմ իմ սին մտքերին, Ու քեզ դրանով շատ եմ նեղացրել։ Ների'ր, որ հույս եմ տվել շատերին, Մինչդեռ այդ հույսը քեզ է պետք եղել, Լույսով եմ լցրել շատերի հոգին, Ու դրանով քեզ խավարում թողել։ Ների'ր, որ սիրտ եմ տվել շատերին, Աջ ու ձախ սիրտս շատ եմ բաժանել, Արժեք եմ տվել ամենքի խոսքին, Ու դրանով քեզ շատ եմ լացացրել։ Ների'ր, որ սատար եղա շատերին, Այնինչ կարիք կար լոկ քեզ պաշտպանել, Ինձ նվիրել եմ ամբողջ աշխարհին, Ու դրանով քեզ մենակ եմ թողել։ Ուստի կսպասեմ միշտ քո ներումին, Քանզի քո հան

Իմ անցած օրերի պես Իմ անցած օրերի պես, Հնացած օրերի պես, Ես արդեն հեռացել եմ, Հնացել եմ ես. Ես արդեն հնացել եմ, Ես արդեն հիմա ծե՜ր եմ, Հեռացել ու անցել եմ — Ծերացել եմ ես: Բայց այս վառ օրերի մեջ, Երբ հողմերն աղմկում են, Աղմկում ու երգում է Անցած սիրտը իմ. Ես կարծես դեռ ջահել եմ, Ինձ կարծես հմայել են, Եվ իմ սիրտը պահել է Կրակները հին: — Ախ, գիտեմ, որ այդ դո՛ւ ես, Որ այդպես հմայում ես, Հմայում ու նայում ես Օրերում այս հուր. Դու անուշ կարկաչում ես, Դու կանչող մի հնչյուն ես, Կարկաչում ու կանչում ես, Չգիտեմ, թե ո՞ւր: Եվ հիմա ես լսում եմ, Որ վերջին երազում իմ Քո կարոտն սկսում է Իմ հոգին հուզել — Ես կարծես ծերացե՜լ եմ, Ծերացել ու դարձե՜լ եմ Ու նորի՜ց երազել եմ Կարոտանք ու սեր… ԵղիշեՉարենց