Reklama.tj

Дар бисёр мамлакатҳо камбизоатӣ, бекорӣ, низоъҳо, офатҳои табиӣ ва имкониятҳои маҳдуд миллионҳо одамонро дар ҳолати ноумедӣ ва вазъияти заифона мегузорад. Аз ин руй ин одамон барои гурӯҳҳои ҷиноятпешаи гуногун, ки вазъияти бади онҳоро барои нафъи худ истифода бурданӣ мешаванд, ҳамчун ҳадаф қарор мегиранд. Ин гурӯҳҳо одамони заифшударо таҳти назорати худ мегиранд, онҳоро ба ғулом табдил дода, ба истисмор кардан сар мекунанд. Маҳдудкунии ҳуқуқии гендерӣ иродаи занҳо ва духтаронро барои савдои одамон ниҳоят дараҷа суст мегардонад. Занону духтарон бар асоси омилҳои дар боло зикршуда ба доми савдогари одамон афтода давраҳои дуру дароз таҳти азобу шиканҷа, истисмори шаҳвонӣ бар ивази даромади зи

ЭҲТИЁТ БОШЕД! Савдои одамон барои ҷинояткорон дар замони имрӯза даромади калони муфти ғайриқонунӣ меорад ва гарчанде ин амал муқобили ҳуқуқҳои асосии инсон ба ҳисоб меравад хавфе, ки дар ин ҳолат ба савдогари одамон таҳдид мекунад камтарин аст. Чунки ин ҷинояти пӯшида аст ва мақомоти ҳифзи ҳуқуқ дар муайян кардани ҷинояти мазкур ба мушкилиҳо дучор мешавад. Аз руи ин ҷиноят дар баъзе ҳолатҳо шикоят ё худ арз карда намешаванд, чунки қурбониёни савдои одамон метарсанд, ки дар суд шоҳид шаванд ва баъзан метавонанд бар асоси ягон омил, худашон низ ҷинояткор дониста шаванд. Барои ҳамин қонунҳои амалкунандаро иҷро намудан мушкил аст ва ба ин васила савдогари одамон хеле кам ба ҷавобгарии ҷиноятӣ

Ҳушёриро аз даст надиҳед! Ҷамъият иборат аз табақҳои гуногуни инсон мебошад ва ҳар як одам нигоҳу рафтори хоси худро дорад. Гарчанде қонунгузорӣ бар хилофи дуздиву фуруши узви инсон мавҷуд бошад ҳам, вале ба пуррагӣ риоя кардани санадҳои меъёриву ҳуқуқӣ дар амал имконнопазир аст. Дар дунёи имруза бо мақсади қонеъ кардани талаботи пулии муфт, баъзеҳо узвҳои одамонро бе иҷозат мегиранд ва тавассути бозори сиёҳ ба муҳтоҷон мефурушанд, ки ин амали онҳо мутлақо ғайри қонунист! Ташкилоти Байналмилалии Муҳоҷират, ки бахши Созмони Милали Муттаҳид маҳсуб меёбад дар ҳамбастагӣ бо Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, алалхусус бо Вазорати корҳои дохилии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва бо дастгирии Иёлоти Муттаҳидаи

Издивоҷи маҷбурӣ дар бархеи ҳолатҳо натиҷаҳои гуногуни манфӣ ба монандӣ ҷанҷолҳои пайдарҳами оилавӣ, вайроншавии оилаву бепарастор мондани кудакон, зарарҳои ҷисмониву руҳонӣ гирифтан, таваллуд шудани тифли носолим ва ғайраҳо оварда мерасонад. Ҳамаи оқибатҳои аз издивоҷи маҷбурӣ пайдошаванда дар рушди ҷомеаи солим таъсири манфӣ мерасонад ва сабаби пайдоиши он алҳол маълум аст, ки аз инҳо иборат мебошанд: 1. Ҳалли мушкилиҳои рузғор аз ҷумла бартараф кардани муаммоҳои иқтисодию иҷтимоӣ дар оила; 2. Аз қарз халос шудан; 3. Ба боварӣ даромадан дар ҳамкориҳои иқтисодиву сиёсӣ; 4. Қавитар кардани муносибати хешутабориву дустӣ; 5. Супориш ё хоҳиши волидайну калонҳои авлод; 6. Иҷро кардани анъанаҳои

Дар бисёр мамлакатҳо камбизоатӣ, бекорӣ, низоъҳо, офатҳои табиӣ ва имкониятҳои маҳдуд миллионҳо одамонро дар ҳолати ноумедӣ ва вазъияти заифона мегузорад. Аз ин руй ин одамон барои гурӯҳҳои ҷиноятпешаи гуногун, ки вазъияти бади онҳоро барои нафъи худ истифода бурданӣ мешаванд, ҳамчун ҳадаф қарор мегиранд. Ин гурӯҳҳо одамони заифшударо таҳти назорати худ мегиранд, онҳоро ба ғулом табдил дода, ба истисмор кардан сар мекунанд. Маҳдудкунии ҳуқуқии гендерӣ иродаи занҳо ва духтаронро барои савдои одамон ниҳоят дараҷа суст мегардонад. Занону духтарон бар асоси омилҳои дар боло зикршуда ба доми савдогари одамон афтода давраҳои дуру дароз таҳти азобу шиканҷа, истисмори шаҳвонӣ бар ивази даромади зи

Гарчанде, ки дар ҳаммаи давлатҳои Осиёи Марказӣ заминаи қонунӣ барои пешгирӣ, рафъ ва додани ҷазо барои савдои одамон мавҷуд аст, худи ҷиноят то ҳол хеле кам ҳамчун ҷинояти савдои одамон эътироф гардида, ҳодисаи савдои одамон аксар вақт ҳамчун дигар ҷиноятҳо, ба мисли: • Вайрон намудани низоми муҳоҷират; • Дуздӣ (одамрабоӣ); • Асорати қарзӣ; • Меҳнати маҷбурӣ; • Таҷовуз; • Ҳуҷум кардан; • Қаллобӣ; • Ғайриқонунӣ нигоҳ доштан; • Шиканҷа; • Боздошти хуҷҷатҳо ва ғ., муайян карда мешаванд. Дар воқеъ, мавҷуд будани ҳолатҳое, ки аз рӯи ҳодисаи савдои одамон парвандаҳои ҷиноӣ на дар асоси ин ҷиноятӣ мушаххас, балки дар асоси дигар моддаҳо оғоз карда мешаванд, сабаби идома ёфтани фаъолияти савдога

ЭҲТИЁТ БОШЕД! Савдои одамон барои ҷинояткорон дар замони имрӯза даромади калони муфти ғайриқонунӣ меорад ва гарчанде ин амал муқобили ҳуқуқҳои асосии инсон ба ҳисоб меравад хавфе, ки дар ин ҳолат ба савдогари одамон таҳдид мекунад камтарин аст. Чунки ин ҷинояти пӯшида аст ва мақомоти ҳифзи ҳуқуқ дар муайян кардани ҷинояти мазкур ба мушкилиҳо дучор мешавад. Аз руи ин ҷиноят дар баъзе ҳолатҳо шикоят ё худ арз карда намешаванд, чунки қурбониёни савдои одамон метарсанд, ки дар суд шоҳид шаванд ва баъзан метавонанд бар асоси ягон омил, худашон низ ҷинояткор дониста шаванд. Барои ҳамин қонунҳои амалкунандаро иҷро намудан мушкил аст ва ба ин васила савдогари одамон хеле кам ба ҷавобгарии ҷиноятӣ ка

Ғуломдорӣ то ҳол дар баъзе аз кишварҳои дунё дар шаклҳои гуногун вуҷуд дошта, ҳаёти ҷамъияти имрӯзаро пур аз азобу уқубат карда истодааст ва масъалаи мубрами ҳалталаб мебошад, ки ҳар як фард дар пешгирӣ кардани он, бояд ҳиссагузор бошад. Намудҳои ғуломдорӣ дар замони имрӯза дар чунин шаклҳо зоҳир мегарданд: 1. Дар гарав гузоштани инсон (наздикони худ аз ҷумла фарзанд, зан, волидайн ва ғ.) бар ивази пул ё дигар арзиши қаблан ба қарз гирифташуда; 2. Меҳнати маҷбурӣ; 3. Фурӯши одамон ё худ савдои одамон; 4. Ғуломӣ бар асоси қонеъ кардани талаботи шаҳвонӣ; 5. Издивоҷи маҷбурӣ; 6. Фурӯши ҳамсар ва ғ. Бо назардошти ҳолати зикршуда Ташкилоти Байналмилалии Муҳоҷират, ки бахши Созмони Милали Мутта