Իմ փոքրիկ սրտի դու՛ մեծ երազանք

✿.. Երկու ամպ տարբերություն չկա, Եվ երկու արցունքները անձրև չեն բերում: Գոռոզ հայացքը դեռ ցեղատեսակի նշան չէ, Իսկ գլխարկը հաճախ մեխի գլուխն է։ Ձգտումը չի նշանակում նպատակ, Եվ երկու ռուբլին կապիտալ չէ։ Երկու կրակոցը մենամարտ չի առաջացնում, Երկու առաքինություններ իդեալական չեն. Երկու բաժակը մահացու չէ քեֆ անողի համար, Երկու ծաղրածուները դեռ ֆարս չեն Երկու հարվածը կռիվ չի նշանակում Երկու համբույրն անգամ սիրավեպ չեն։ Որքա՞ն հաճախ ենք իզուր անհանգստանում: Եվ մենք տեսնում ենք փոթորիկ, որտեղ երկինքը պարզ է...

✿..Երիցուկները մաքուր ջրի պես են, Հաճախ տրվում են մարդկանց՝ ի նշան ճանաչման; Հայտնի է, որ որտեղ աստղ է ընկնում, երիցուկ է ծաղկում։ Ցանկություն պահել.եվ երազել

Ճիշտ ընտրություն կատարելու համար, պետք է իմանալ, թե առանց ինչի չես կարող …✨ 🗼

Բարի առավոտ! Լավ օր եմ մաղթում! Թող այս օրը հնչի երջանկության, ուրախության, սիրո և բախտի ուրախ նոտաներով:

ՈՒմ դու ընտրում ես, դարձնում հոգուդ տեր, Քո նեղ օրվա մեջ` թողնում է անտեր։ Իսկ մեկ ուրիշին,որ գուցե այդքան չես էլ նկատել` Միշտ քո կողքին է ու անձնվեր,արարքներով վեհ` մեզ կյանքի նվեր, Կոչում ենք նրան հարազատ ընկեր, Եվ ընկեր բառը` շատ թանկ է հարկավ, Կոչումդ պիտի դու պատվով տանես, Լռե՛ս, երբ գիտես,որ սխալ է նա, Հույս տա՛ս, երբ ուր որ է հույսը կմարի, Տեսնե՛ս տխրությունը հոգու ցավերի՝ Թաքնված նրբին, լուռ ժպիտի տակ, Լացե՛ս նրա հետ, Խնդա՛ս միշտ սրտով, Լինես մի՛շտ ազնիվ Եվ պատրաստ՝ նույնիսկ մեռնել նրա հետ։ Ա՛յ, սա է հաստատ ԼԱՎ ԸՆԿԵՐ բառի արմատը ճյուղով։

Աչքերը տալիս են երջանիկներին, Նրանք փայլում են արևի պես: Աչքերը տալիս են երջանիկներին, Ուրախությունը ցայտում է նրանց մեջ, ծիծաղում։ Երջանիկները բացահայտվում են իրենց դեմքերով, Այն փայլում է և ծիծաղում: Երջանիկները բացահայտվում են իրենց դեմքերով, Նրա մեջ մնում է երկնքի շոյանքը։ Երջանիկ մարդկանց սրտով է տրված, Անվերջ կռվում են այսպես. Երջանիկ մարդկանց սրտով է տրված, Զգացմունքները ընդմիշտ ապրում են նրանց մեջ: Հոգին երջանկություն է տալիս, Նա պայծառ է և այնքան հուզիչ: Հոգին երջանկություն է տալիս, Նա ունի կյանքի ուժ, որն անհերքելի է:

ԼՌՈւԹՅՈւՆ Լռում ես... Խոսքերդ սպառվե՞լ են, բառեր չե՞ս գտնում Այս տիեզերքի անծայր ծորանքում. Ո՛չ… Լսում եմ` ինչպես է հոգիդ անվերջ խռովվում։ Շտապում ես... Տեսա` ինչպես ես արևի շողերով քայլում, Ծանոթ շրջազգեստդ էր քամուց օրորվում Ու արագ քայլքիդ խոնարհ հետևում։ Գրում ես... Անվերջ, անհամար չասված բառերդ Ալեկոծում են կուրծքդ դեռատի. Վարսերիդ անմեռ հիշողությունները Գրում ես շոյանքով դու իմ մատների: Նայում ես... Աչքերիս կանաչ խորքերի Արևածագն ես տեսնում, Որ նույնիսկ կոպերիս տակ մայր չի մտնում։ Շիկնում ես... Մատնեմատդ լուռ շոշափելիս Խորանի կրքոտ աղոթքն ես լսում, Անձրևի կաթը շուրթիդ հասնելիս Դու իմ համբույրի քնքշանքն ես զգում։ Զգում ես... Սրտիդ կենսական լարերով սերված Բողբոջ