Хирадманд бош!

Чанд рӯзе дар талоши нон будан зиндагист, Чанд рӯзе хаставу сарсон будан зиндагист. Шодӣ бинмудан зи ҳар як додаӣ Парвардигор, Ғусса хӯрданҳову пурармон будан зиндагист. Сарбаландӣ кардану аз худ бирафтан лаҳзае, Сархамиву бесару сомон будан зиндагист. Бетараф ҳаргиз набудан аз шикастанҳои дил, Бар дили соҳибдилон дармон будан зиндагист. Бо ҳазорон орзӯ бедор гардидан зи хоб, Гоҳ бигристан гаҳе хандон будан зиндагист. Ногаҳон андар масири зиндагӣ бо тӯҳмате, Бегуноҳ дар гӯшаи зиндон будан зиндагист. Дар Кӯҳистон хаставу афтода гардидан зи ғам, Дар Дубай ё ин-ки Ҳиндустон будан зиндагист. Ҷовидонӣ нест ҳаргиз давлату моли ҷаҳон, Чанд рӯзе соҳиби имкон будан зиндагист. Меравӣ аз ин ҷаҳ

Рӯзе ба умеде зи сафар рафта будам, Бо меҳр ба хонаӣ падар рафта будам. Рафтам дами дарвоза надидам,модар, Гӯё,ки ба хонаӣ дигар рафта будам. Дар деҳа зи баъди рафтанат нур намонд Эй модари ҷон,нишоту ҳам сур намонд. Дигар бахудо шабеҳи бо ту будан, Фарзанди ту худпарасту мағрур намонд. Ҳарҷо,ки қадам ниҳам ту ҳамрози манӣ Дар фикру хаёл,чун ҳамовози манӣ. Гар ту набуди куҷо ҷаҳонбин будам Модар бахудо,ки дидаӣ бози манӣ. Офтоби банури ман паси абр бихуфт, Ҷон модари ман ба хонаӣ қабр бихуфт. «Аллоҳ юҳибусобирин»гуфту вале, Билохира бо намудани сабр бихуфт. Мирам бахудо канори ту бошам бас, Ҳамсоя бари мазори ту бошам бас. Буди ту ҳамеша ғамгусорам модар, Ҳамсӯҳбату ғамгусори

Зиндагӣ маҷбӯр созад дидагирён мешавӣ, Бемадору хаставу зору парешон мешавӣ. Мегазӣ ангушти ҳайратро зи дарди зиндагӣ, Байни чордевори ғам бешубҳа зиндон мешавӣ. Бар касе ҳаргиз намехоҳи намоӣ дарди дил, Ҳар шиносеро зи дур мебинӣ пинҳон мешавӣ. Дӯстон бегона мегарданду таркат мекунанд, Худ ба ҳоли хеш механдиву ҳайрон мешавӣ. Дур бош аз нокасону аз хиёнатпешагон, Ҳар қадар наздик мегардӣ пушаймон мешавӣ. Хоки бошу бетакаббур бош дар рӯйи замин, Чун аҷал ояд ба хоки тира яксон мешавӣ. Нест бемодар ягон рӯзи хуше Маҳкампурӣ, То ба рӯзи марги худ ҳар рӯз пазмон мешавӣ. Ҷамшеди Маҳкампур.