My kosmos))

Մի դժբախտ սիրո պատմություն                               Տարիներ առաջ ես աշխատում էի դպրոցում, ,պարզ է, դասավանդում էի անգլերեն լեզու, Մեր դպրոցը համալրված էր լավագույն մասնագետներով և համարվում էր ՎԲրյուսովի անվան օտար լեզուների բազային դպրոց,Դասագրքերի հեղինակները Ն Հովհաննիսյանը , Գ Կարաբեկյանը , Քեշիշյանը դասագրքեր կազմելիս մեզ հանձնարարում էին փորձնական դասեր անցկացնել նոր դասագրքերով ,և դրանք հրատարակվում էին այն ժամանակ, երբ պրակտիկ ուսուցիչը գործնական դասերին կարողանում էր, այսինքն տեղավորվում էր այդ նորույթները ,45 րոպեների ընթացքում հասցնել և;քերականություն, և տեքստերի կարդալ թարգմանել, և զրուցել որևէ թեմայի շուրջ և նաև երգ կամ բանաստեղծություն ,այս ամենը կիրառել մեկ դասաժամի ընթացքում,,,, Դպրոցում մենք անգլերենի ուսուցիչներով կարծես ստախանովյան շարժման մասնակիցներ լինեինք,,,, Եվ դա էր պատճառը ,որ ինստիտուտի ուսանողական պրակտիկան վստահել էին մեր դպրոցին,,,Այն լինում էր տարին երկու անգամ աշնանը՛ երեք ամիս և գարնանը՛ չորս ամիս, մի խոսքով յոթ ամիս ուսանողները լինում էին մեզ մոտ ,,,Սկզբում նրանք նստում և լսում էին , հետո հետևելով մեզ դասը վարում էին այնպես, ինչպես մենք էինք ասում, իհարկե չսահմանափակելով նաև նրա սեփական նախաձեռնությունները,,,, Ինչ մեղքս թաքցնեմ, ուսանողների մեծ մասն ընտրում էր ինձ,( նրանք ազատ ընտրության իրավունք ունեին, թե որ ուսոցչին են գերադասում,,), Հերթական պրակտիկայի ժամանակ, մի օր , իմ դասարանի վերջին շարքերում հազիվ տեղավորվել էին մի տաս ուսանող և ուհիներ,,,Ես գրատախտակին գրում էի և ուսանողների բարձր ձայնը խանգարում էր ինձ , շրջվեցի և խիստ դիտողություն արեցի վերջի երկու տղաներին, նրանց ձայնն ավելի բարձր էր,,, Նրանք սսկվեցին տեղները և ես բարկացած շարունակեցի,,, Տղաներից մեկը գյումրեցի էր, շատ համակրելի դեմքով ,,ես նրան անգամ Ռիխարդին էի նմանեցնում ,( Երկար ճանապարհ ավազուտներում ) ֆիլմից , նա մոտեցավ և ներողություն խնդրեց,,ես իհարկե բոբո չէի, որ չներեի, ժպտացի իրեն և նա հեռացավ,,,Հաջորդ օրը ներս մտա դասարան, սեղանիս ինչ որ բան էր դրված,,դասը դեռ չէր սկսվել, բացեցի ,մոսկովյան շոկոլադներ էին,,մտածեցի երեխաներն են բերել, բարկացա, այդ պահին ներս եկավ իմ գյումրեցին,, ասաց, որ չբարկանամ , ինքն է բերել,, իսկույն կատաղած ասացի, որ ետ տանի,,,վայ ,մի դեմքին նայեիք,, երեխայի պես վիրավորված ,աչքերիս նայելով ասաց;< Գյումրեցին իր արածից ետ չի կանգնում,>,բայց արդեն այս վերջին բառերը արտասանվեցին պարտադրող տոնով, բացեց մի շոկոլադ և մոտեցրեց ինձ,, <<Այ քեզ համարձակություն> ,սրան մի լավ պատիժ է հասնում ,մտածեցի ես, նա դեռ շոկոլադը պահած ձեռքին սպասում էր, օֆ ,մտածեցի, արդեն երեխաները ներս էին մտնում , զանգն էլ հնչեց , մերժեցի,,, նա գնաց և մյուս ուսանողների հետ նստեց վերջին նստարանին,,,Ինչ անեի, շոկոլադը տարա ուսուցչանոց որը մի քանի րոպեից սպառվեց,,,Հաջորդ օրը նույն պատմությունը, Նա այս նույն բանն արեց համարյա ամեն օր, Մի օր էլ չկարողացա ինձ պահել ,սկսեցի ծիծաղել, Արդեն պետք է իրենք դասավանդեին, ես էլ ուղղեի սխալները, և այլն, դե արդեն գիտեի անուն ազգանունը, Նաիրի էր նրա անունը,, Ես լինում էի ժողովի ,Նաիրին ներս էր մտնում և խնդրում, որ ես դուրս գամ մի րոպեով, դուրս էի գալիս, նայում եմ դեմքին, ոչինչ չի ասում,, հետո էլ թե , ուզում էր տեսնել և նոր գնալ, աշակերտները վաղուց ինչ որ բան էին արդեն փսփսում, իսկ ուսուցիչները?,,,,լավ է չասեմ,,,Նաիրին լուրջ էր սիրահարված, այդ շրջանում աղջիկս հիվանդացավ և մենք հիվանդանոցում էինք, հանկարծ ,մի օր լուսամուտից աչքս ընկավ հեռվում կանգնած Նաիրին ,և կրկին մոսկովյան շոկոլադները սկսեցին այստեղ էլ գալ,, Ինչ անեի,? Երբ դուրս գրվեցինք հիվանդանոցից ,նա սպասեց դասերն ավարտվեն և սկսեց ամենայն լրջությամբ խոստովանել, և ասեց, որ իրենց տանը բոլորը գիտեն, և դեմ չեն, որ ես երկու երեխա ունենալով հանդերձ ամուսնանամ իր հետ , ասեց, որ մայրն էլ սպասում էլ ինձ, որ տեսել էր հեռուստատեսությամբ և շատ էր սիրում,,,,Աստված իմ, բայց ես երբ եմ, ինչ արել,? որ ինքն իմ փոխարեն որոշել էր,,համ չէի ուզում կոտրել տղայի նուրբ սիրտը ,համ էլ ,,ինչ անեի,,, ??? Մի օր էլ խումբն ինձ հրավիրեց կինոդիտման< Երկար Գիշերներ> Պարսկական ֆիլմ էր, խաղում էր Գուգուշը,, Նաիրին կողքս նստած նայում էր ու հանկարծ ասաց< որ իմ հետ չամուսնանաս, ես էլ այս տղայի նման կմեռնեմ>Նաիրին ամենուրեք էր, որտեղ ես էի, ուղեկցում էր մինչև տուն,նոր հանգիստ խղճով հեռանում էր,,, Մի օր էլ, էլ չդիմացա ,արդեն ասացի, որ այլևս հեռանա իմ կյանքից,,Համ ասեցի, համ էլ սիրտս մի տեսակ ճմլվում էր,,, Արդեն նա այնպես էր գալիս, որ ես չնկատեմ,, վաղուց ավարտվել էր պրակտիկան, նա իր դասերին այլևս չէր նստում,,, Երկրաշարժից անցել էր երկու օր,,,Ինձ մոտեցավ մեր դասագրքի հեղինակը Ն Հովհաննիսյանն ու գլուխը կախ , տխուր ասաց, Մարիետա , գիտես Նաիրին էլ է մահացել Գյումրիում,,, Ազնվությամբ եմ ասում, կարծես մի բան փուլ եկավ գլխիս, հիշեցի նրա խոսքերը կինոթատրոնում,,, Այդ օրը և մի քանի օր էլ չէի կարողանում ինձ գտնել, տխրությանս չափ չկար, չգիտեմ ինչպես մոտեցա դաշնամուրին և հոգուս մեջ ծանրացած վիշտը հանձնեցի ստեղներին,,,,գրվեց ,<Ինձ նման թախծոտ> երգը,,,>>,, Դրանից տարիներ անց, մի կին, որ զբազվում էր իմ բնակարանի մաքրությամբ, մի օր եկավ ու ասաց,,Մարիետա, ես մի տուն էի գնացել մաքրելու, պատին տեսա քո և մի տղայի նկարը , մայրն ասաց, որ Նաիրին է, իր տղան, սա էլ իր սիրած աղջիկը,,,,պրակտիկայի ավարտական նկարն էր,,,,,                                     ԺՈՂՈՎՈՒՐԴ  ՋԱՆ 10-ԻՑ Է ԱԿՏԻՎ

Գժուկներով- մաս 3 Մենք հասանք տատիկիս տուն🏠 իջա մեքենայից🚙  և ես գնացի առաջ։Հանկարծ տատիկենցս բակում տեսա մի քանի տղաների👬 որոնցից մեկը շատ գեղեցիկ էր․ Ես հասա  տուն տատիկս շատ ուրախացավ․  Անցավ 1 ժամ🕐  ես գնացի սենյակ հանգստանալու պառկեցի, որ քնեմ բայց չկարողացա․ Ինձ թվում էր որ ես սիրահարվել էի այն տղային ․ Ժամը 3-ն🕐 էր մտածեցի, որ քնեմ երեկոյան կգնամ բակ (մոռացա ասել որ ես այստեղ ունեմ շատ ընկերուհիներ) ․Հանկարծ զանգ📱  ստացա Մարիայից․  -📲 Նարե կներես, որ չեկա քեզ ճանապարհելու-Մարիա -📲 Ոչինչ Մար ճիշտա ես մի քիչ նեղացել էի բայց հիմա դու ինձ բացատրիր ինչ էր պատահել որ լաց եղար-ես -Հանկարծ մարիան ինձ ասաց,որ․․․                                                 Շարունակության համար 10 լայք

🌟 🌟 🌟 Ուխխխխխ՜՜՜ 🌟 🌟 🌟 Մենք արդեն 300+ ենք🎉 🎊 🎉 🎈 🎉 🎊 🎉 , 🙉 😍 🙉 Մերսի բոլորիդ, ԿՅԱՆՔԵՐՍՍՍՍՍ՜՜՜՜ Այդ առիթով 🆒 ԱԿՑԻԱ........ 🎏 🎋 Բռնվեքքքք՜՜՜ 😂 Ով ինչ ուզի թող + դնի  ՙՙգովազդ միայն 200+ մասնակցով խմբերի հետՙՙ ԵԹԵ ՆՎԵՐՆԵՐ ՈՒՆԵՔ, ուրեմն ուղարկեք քոմենթներով 🎈 🎈 🎈 👸 ՍՊԱՍՈՒՄ ԵՄ ԳԱՆՁԵՐՍՍՍՍ🌸 😘 😘 😘 🌸 #AdmLin

ՄԱՍ1                                                                             Ասում են, եղել է մի ժամանակ, երբ բոլոր մարդիկ խոսել են նույն լեզվով, հասկացել են միմյանց: Երբ չեն եղել պատերազմներ, արհավիրքներ, և երբ դեռ չարը չէր տիրել աշխարհին: Այդ ժամանակ մի փոքրիկ գյուղ կար: Ապրում էին այնտեղ մարդիկ, իրենց օրերն անցկացնելով միապաղաղ: Հենց այդ ժամանակ էր, երբ գոյություն ունեին դեռ արքայազներ: Մարդիկ, որոնց համար պատիվ ու արժանապատվություն հասկացողությունները միայն խոսքեր չէին: Այդ ժամանակներում, ընդհանրապես, միայն բարին էր տիրում աշխարհում: Օրերից մի օր ինչ-որ կախարդ որոշեց ենթարկել ողջ աշխարհն իրեն: Դրա համար նրան ինչ-որ միջոց էր պետք մարդկանց մեջ գժտություն մտցնելու համար: Կանչեց իր լավագույն խորհրդականներին և սկսեցին մտածել, թե ինչ ձևով կարող են դա իրակացնել: Մտածեցին, երկար, շատ երկար: Ոչ մի արդյունք: Մարդիկ չէին խոնարհվում կախարդի առջև: Մի օր այն փոքրիկ գյուղակում ապրող արքայազներից մեկը` Լեոն սիրահարվեց: Նա սիրահարվեց ինչ-որ աղջկա, որի անունը Վիոլա էր: Շատ գեղեցիկ էր, անթերի: Որոշեց խոստովանել նրան: Վիոլան, իհարկե , միանգամից չպատասխանեց, ասեց, որ կմտածի: Բայց ամեն ինչից երևում էր, որ շուտով հարսանիք է լինելու: Արքայազնի ուրախությանը չափ ու սահման չկար: Նա առաջին անգամ էր սիրահարվում իր կյանքում: Կախարդը` Մոդեսթին, որոշեց մի օր շրջել իր երկրով և տեսնել մարդկանց: Մի գիշերով նա հասավ նաև այդ գյուղին: Այստեղ մարդիկ ինչ-որ բան էին տոնում: Մոդեսթին մոտեցավ նրանցից մեկին և հարցրեց. -Սա ի՞նչ տոնակատարություն է Ի՞նչ եք նշում: -Մեր ասպետներից մեկը` Լեոն, որոշել է ամուսնանալ, նրա հարսանիքն ենք նշում:Յոթ օր և յոթ գիշեր խնջույք է լինելու: -Ամուսնանա՞լ, իսկ ի՞նչ է դա,- զարմացած հարցրեց Մոդեսթին , նա իրոք չգիտեր: -Հա-հա-հա Դուք չգիտե՞ք: -Ոչ: -Երևի դուք այս կողմերից չեք: Կարող է ձեզ մոտ դա ուրիշ ձև է կոչվում: Ով գիտի: Դե մարդիկ հանդիպում են, սիրահարվում, հետո ամուսնանում: -Սիրահարվե՞լ: Ամուսնանա՞լ: Դուք ինչ-որ տարօրինակ բառեր եք օգտագործում,- զարմացած պատասխանեց Մոդեսթին: -Դուք չգիտեք ինչ է նշանակում սիրահարվե՞լ: Դե ինչպես ձեզ ասեմ, դա պետք է զգաս, չես կարող բառերով բացատրել: -Հըմ: -Լավ, տենում եմ, չեք հասկանում: Պատկերացրեք քամին: Մի՞թե հնարավոր է իսկապես նկարագրել քամին, ինչպիսին է այն, որքան հիասքանչ է և միևնույն ժամանակ կարող է այնպիսի ավերածություններ գործել, որ կզարմանաս: Նայում ես և չես հասկանում, թե ինչի համար է այն ստեղծված, բայց միևնույն ժամանակ կարողանում է շարժել, փոթորկել այն ամենը ինչ նրա ներսում է: Դա ինչ-որ մի աներևակայելի, հետաքրքիր երևույթ է: Նույնն էլ սերն է: Մի անիմաստ երևույթ , որ կարողանում է հսկայական մարդկանց փոթորկել: -Քամի՞ն: Հա-հա քամին, հասկացա,- իրականում ոչինչ չհասկանալով, ասեց Մոդեսթին: 20++++

Erexeq kazmum enq shorikneri vs cankacoxner@ dnen + u mi shoriki nkar kndune arajim 10 hogun@❤❤de aktiv

#опросы

#inna

Ինչ խաղանք #ջրիկ