Предыдущая публикация
Зану шавҳар нишаста буданд ва яке шавҳар ба ҳамсараш гуфт: мехоҳам баъд аз чандин соли зиндагии якҷояамон падар, модар, бародарон ва хоҳаронамро фардо шаб ҷамъ кунам ва меҳмондорӣ намоям. Туро заҳмат медиҳам азизам то хӯроку чизҳои лаззиз баҳрашон омода намоӣ. Зан каме ба фикр фурӯ рафту гуфт: Иншоаллоҳ хайр мешавад. Мард гуфт: пас ман меравам ба хонаводаам иттилоъ медиҳам то фардо хонаи мо ба меҳмонӣ биёянд. Рӯзи баъди мард ба кораш рафт ва баъд аз баргаштан ба манзил ба ҳамсараш гуфт: Хонаводаам ҳоло мерасанд ғизои шом омода кардаӣ ё не? Зан гуфт: Не хаста будам, ҳавсала надоштам то хӯрок омода кунам, охир хонаводаи ту бегона нестандку. Як чизи андаке тайёр мекунем кифоя. Мард гуфт, Худо т
загрузка
Показать ещё