Fибратты ангiмелер

Сөздер/ Абай Құнанбайұлы • Тегінде адам баласы адам баласынан ақыл, ғылым, ар, мінез деген нәрселермен озады. Одан басқа нәрсемен оздым ғой демектің бәрі де ақмақшылық... • Естілердің сөздерін ескеріп жүрген адам өзі де есті болады. • Еңбек қумай тапқан мал дәулет болмас, Қардың суы секілді тез суалар. • Еңбек қуаныш, жалқаулық айрылмас қайғы. • Жұмысы жоқтық, Тамағы тоқтық, Аздырар адам баласын. • Болмасаң да ұқсап бақ, Бір ғылымды көрсеңіз. Ондай болмақ қайда деп, Айтпа ғылым сүйсең

Бірде жас жігіт шейхқа келіп: «Мен әлі жаспын, сол себепті қыздарға қарамау деген мен үшін мүмкін емес. Мен не істесем болады?-деп шағымданыпты. Сонда шейх қолына сүт құйылған стақан ұсынып, базардағы бір адамға ешбір тамшысын төкпей апарып беруін сұрайды. Сонымен қатар, өзінің шәкірттерінің бірін шақыртып, егер жігіт сүттің бір тамшысын төгіп алатын болса, жұрттың көзінше қамшылауды бұйырды. Жас жігіт шейхтың бұйрығын орындап, сүттің бір тамшысын да төкпей апарып берді. Қайтып келгенінде шейх

Өзіңізден міндетті түрде сұрап көріңіз «Әрбір үмметтің ажалы (белгіленген уақыты) бар. Олар оны бір мезет кешіктіре де, ілгерілете де алмайды», – дейді қасиетті Құранда («Ағраф» сүресі, 34-аят). Уақыт – бізден бұрын жаратылған дүние. Құран Кәрімде: «Адамның адамдық деңгейіне жеткенше қаншама уақыт өтеді десеңші?», – деген аят бар («Инсан» сүресі, 1-аят). Бұл аят адам баласы жаралмай тұрған бір кезеңнің болғандығын айтады. Пайғамбарымыздан (с.ғ.с) жеткен бір хадисте: «Адамдардың көбі – денсаулық

Бауыржан Момышұлының қанатты сөздері * Әділдікті мойындау - адал кісінің ісі. * Опасыздық - ойсыздық. * Қуыс кеуде болғаннан артық қорқыныш та, қорлық та жоқ. * Бақаның бағынан сұңқардың соры артық. * Намысты нанға сатпа. * Қарабет болып қашқанша - қайрат көрсетіп өлген артық. * Өз ұлтын сыйламау, оны мақтаныш етпеу - сатқындық. * Именіп жүріп көрген игіліктен - қарсыласып жүріп көрген бейнет артық. * Өтіріктің балын жалап тірі жүргенше - шындықтың уын ішін өлген артық. * Ерлік - елдің

Патшаның сынағы. Ертеде ел билеген бір патшаның үш уәзірі болған екен. Бір күні патша үшеуін шақырып алып қолдарына бір-бір қаптан ұстатады да, сарайдың бауына барып піскен жеміс-жидектерден толтырып алып келулерін бұйырады. Оларға бұл істі ешкімнің көмегіне сүйенбей әрі ешкімді жұмсамай өздері атқаруларына әмір етеді. Тосын бұйрыққа таңырқаған уәзірлер, патшаның мақсатын түсіне алмаған күйі қаптарын қолтықтап бақшаға қарай беттейді. Бірінші уәзір патшаны разы қылмаққа бекініп жемістің піскен