🍃МУСОФИРЛАР🍃

ТАЪСИР ҚИЛАР ЭКАН. - Етимнинг олдида ота-онангиз борлигини эслаб, мақтаниб гапирманг ёки болангизни унинг кўз ўнгида эркалаб, ўпманг. - Беморнинг олдида соғлигингиз яхшилигини, ҳамма аъзоларингиз бус-бутун ишлаётганини айтманг. - Уйланолмай турган кишининг олдида "Аёлим дазмол қилди", "Овқат пишириб қўйибди" каби гапларни гапирманг. - Турмушга чиқиши кечиккан қизнинг ёнида "Эрим ундай деб эркалайди. Кеча дўкондан фалон номли атир олиб бердилар" каби гапларни гапирманг. - Уйланганига кўп бўлган, аммо ҳали фарзандли бўлмаган кишининг олдида "Катта ўғлимнинг мактабига мажлисга бордим", "Қизимга кўйлак олиб келдим" каби гапларни айтманг. - Турмушга чиққанига анча бўлиб, ҳали фарзанд кўрмаг

Ҳикоя килинишича, саҳрода яшайдиган бир киши амакисининг қизига уйланди. Орадан йиллар ўтиб, аёли унга тўққиз ўғил фарзанд туғиб берди. Яна орадан йиллар ўтиб, аёл ўнинчисига ҳам ҳомиладор булди. Ой куни етиб, қиз фарзанд дунёга келтирди. Аёл эрига киз кўрганининг хабарини берганда, эри жуда қаттиқ хафа бўлди ва ўзини камситилгандек ҳис қилди. Баланд овозда у: "Қандай ҳам қаро тун а-а-а, бу тун", деб дод солиб, аёлини ҳайдади. Унга нафрат нигоҳи билан карай бошлади. Гўёки, ҳомиланинг қиз бўлишига аëли сабабчидек. Орадан кунлар, йиллар ўтди. Ота кексайди, танасидан мадор кетди. Бир куни унинг кўзи ҳам ожиз бўлиб қолди. Ўғилларининг ҳаммаси уйланиб, ўз юмушлари билан овора бўлиб, кўзи ожиз от

ИШОНИШ БАХТИ Турмуш ўртоғимга янги либос олиш учун дўконга кирдим. Аммо қайси бири эгниларига мос келишини аниқ билмаганим учун тахминан бир кийимни танладим. – Тўғри келмаса, алмаштириб берасизми? - дея сўрадим. – Майли, – деди истарали, менга табассум билан боқиб турган сотувчи аёл. Пулини узатдим. – Сиз олиб кетаверинг, тўғри келса, кейин пулини оламан. Шеригим билан бараварига таажжубланиб қарадик. – Ахир, мени биринчи марта кўриб турибсиз танимаган одамингизга дўкон нарсаларини ишониб бериб юбораверасизми? – деб сўрадим мен. – Сизга ишонаман, – деди қатъий сотувчи аёл. Дўкондан чиқарканмиз, ҳамроҳим: – Бу аёлнинг ишончи мени ҳайрон қолдирди, – деди. – Омонатдорликка ишонаркан, –

Ҳаётимиз давомида бизга, катта-кичик оғриқлар. Улардан қолган жароҳатлар берилади. Инсон хамма нарсага кўникади, дейишади аслида бу ёлғон, ундай эмас... Бошқа чоранг бўлмагани учунгина чидайсан аммо кўникмайсан! Ўша кўнганинг ҳар нарсалардан қолган жароҳатлар эса, қалбингни бир четида қолиб, баъзи-баъзида борлигини билдириб туради.