ШАМИМИ РОЗХО

МЕТАРСАМ Ман аз мардони беномусу ҳам номард метарсам Зи шарёне ки хун дорад, валекин сард, метарсам Тамоми ғусаи олам, ба руи шонаам, ғам нест Ман аз туфон наметарсам, вале аз гард метарсам Тани солим ҳамехоҳам, ба тухми ҳазрати Одам Вале аз синнаҳои холии бедард, метарсам Баҳорон мешавад поиз бо такрори фасли худ Чу гулҳои умеди ошиқон шуд зард, метарсам Наметарсам зи қонуҳо наметарсам зи зиндонҳо Вале аз қонуни нанвиштаи номард метарсам!

Дилам хоҳад ҳаво бошам фаро гирам фазои ту, Шавам ё абру бороне фурӯ резам ба пои ту. На ишқамро пазируфтӣ на борону ҳавоямро Шудам ман шуълаи оҳеву чу дуде аз барои ту. Вале огаҳ нагардидам, ки дил баҳри кӣ биспурдам, Ҳамин бошад, ҷазои ман намебинам вафои ту. Агарчӣ ҳар дам афзунтар ба ҳоли хеш месӯзам, Забони ман намегардад, ки бад гуям дуои ту. Ҳама дар ин ҷаҳон охир сазои хеш мебинанд, Ба ман ояд хатои ман, ба ту ояд хатои ту. Ту дар ман ҳастӣ то ҳастам, бидуни қисмату хоҳи