One Direction -მოთხრობები

სიყვარულის მერიდიანი ღამის პირველი საათი იქნებოდა, პეტრეს რეალური დროის შეგრძნება მთელი დღის განმავლობაში დაკარგული ჰქონდა და თავის შემოქმედებაში თავით იყო გადავარდნილი. მხატვრის ტილოზე უფრო და უფრო ღრმად იკვეთებოდა ზეთის საღებავებში გაცოცხლებული მისი წარსული. აი უკვე ერთი თვე იყო, მას მოსვენებას არ აძელვდა განვლილი ცხოვრების ფრაგმენტები, განსაკუთრებით კი, სკოლის წლები, წლები როდესაც იგი მას შეხვდა და მერე მთელი ცხოვრება გულით ატარა. სურათის დასრულებას ორი სამი შტრიხი თუ აკლდა, მაგრამ ის რატომღაც არ ჩქარობდა წერტილი დაესვა თავისი ახალი კომპოზიციისათვის. მხატვარს ისეთი გრძნობა დაეუფლა, თითქოს, როცა ის თავისი ფუნჯით მის წინ გამოსახულ პერსონაჟებს ეხებოდა, ისიც იქ იყო, შორეულ და ლამაზ წა

ჩვენი თემო ქალაქში გვიანი შემოდგომა დაქროდა, მოხეტიალე ქარი ხან ვის მოსტაცებდა ქუდს თავიდან და არბენინებდა ქუჩებსა თუ სკვერებში, ხან კი ვისი აივნიდან ყრიდა დაბლა ყვავილების პატარ-პატარა ქოთნებს და აშინებდა გამვლელ-გამომვლელს თავისი აწყვეტილი ხასიათით. ქუჩაში ყველა თბილად ჩაცმული დააბიჯებდა და ზამთრის მოლოდინში დროს ტყუილად არ კარგავდა, ზოგს უკვე მომარაგებული ჰქონდა სურსათ-სანოვაგე, ზოგიც ახლა ზრუნავდა ყველაფერზე და ბაზრობებისა თუ მაღაზიებისაკენ მიიჩაროდა. საქმე ის გახლდათ, რომ ეს ღვთისგან ბოძებული პატარა ულამაზესი ქალაქი არგო, რომელიც ბრილიანტის მოკაშკაშე ქვასავით იყო ჩასმული შუაგულ მთებში, ზამთრის პერიოდში დიდთოვლობის გამო ხშირად მოწყვეტილი იყო ხოლმე დანარჩენ სამყაროს.მხოლოდ ერთი, მარტოსულ