ИСМОИЛ ҚАМБАРИЙ ШЕЪРЛАРИ

Юракда дардларим ортар қатма-қат, Ғанимлар тиғидан ўчмаган кўзлар. Билмам, қачонгача кутади фурсат, Дилимдан тилимга кўчмаган сўзлар. Қалбимнинг қаърини айлаган макон Жафо-ю жабрдан бўлмайди пинҳон, Айланар замонлар, айланмас забон, Дилимдан тилимга кўчмаган сўзлар. Тухматнинг тошлари отилганда хам, Қадримиз арзонга сотилганда хам, Журъат топиб минг бор ботинганда хам Дилимдан тилимга кўчмаган сўзлар. Жонимни жафода эзиб ўтади, Ҳаёлни сарсона кезиб кетади, Билмам, қачонгача фурсат кутади, Дилимдан тилимга кўчмаган сўзлар. Андишанинг отин қўрқоқ қўяркан, Одоб сақлаганнинг кўзин ўяркан, Соянгда юришиб тиғсиз сўяркан, Дилимдан тилимга кўчмаган сўзлар. Дилимдек жимгина яшаб чар