НАШ-ТАДЖИКИСТАН!

Мардон бояд огоҳ бошанд, ки чӣ чизҳо омили нигаронии ҳамсарашон ва эҳсоси адами амният ӯст‎.
Вақте занҳо дар мавриди равобити заношуӣ ва зиндагии муштараки худ эҳсоси нигаронӣ мекунанд, мавзӯъ фаротар аз як адами созиши содда ё як тамоси телефонии барқарорнашуда аст. Ин нигаронӣ реша дар адами амният дорад.
Инки занон вазъияти зиндагии муштарак ва робитаи заношуии худро зери шубҳа мебаранд ва мехоҳанд хуб будан ё кайфияти онро бисанҷанд далоили қатъӣ дорад ва мардон бояд огоҳ бошанд, ки чӣ чизҳо омили нигаронии ҳамсарашон ва эҳсоси адами амнияти ӯст.
Чӣ чизҳо боиси нигаронии ҳамсаратон мешавад?
Ихтилоф
Барои бештари мардҳо ихтилоф сирфан ихтилоф аст; онҳо тақрибан ба роҳатӣ метавонанд о

Дар ин навиштор шиваҳо ва роҳкорҳоеро барои тозасозии хона аз вирус ва беморӣ дар тирамоҳу зимистон бо шумо дар миён мегузорем. Барои огоҳӣ аз ин равишҳо бо “Хонаводаи Намуна” ҳамроҳ бошед.
Фасли зимистон ва тирамоҳ барои ин ки аз василаҳои гармидиҳӣ истифода мебарем ва ҳавои хона хушктар аз ҳадди маъмул мешавад, бояд рутубати хонаро ҳифз кунем чун рутубат як монеи табиӣ барои ҷилавгирӣ аз интиқоли микробҳо мебошад.
Василаҳои нарм, махфигоҳи микробҳо!
Қадами аввал ин ки васоили нарми хонаро амиқан тамиз кунед, монанди фаршу диванҳо махфигоҳи хубе барои микробҳо ҳастанд ва шустушуи муназзами онҳо роҳи хубе барои ҷилавгирӣ аз интиқоли бемориҳо аст.
Нигоҳ доштани рутубат дар зимистон
Дар ф

Расули Худо(с) фармуданд:
اِشتَدَّ غَضَبَ الله عَلَی اِمرَاَهِ ذَاتِ بَعلٍ مَلَاَت عَینَها مِن غَیرِ زَوجِها او غَیرِ ذِی مَحرَمٍ مِنها فَاِنَّها اِن فَعَلَت ذلک اَحبَطَ اللهُ عزوجل کُلَّ عَمَلٍ عَمَلَته
“Ҳар зани шавҳардоре, ки чашмашро аз нигоҳ кардан ба ғайри шавҳараш ва ғайри маҳоримаш пур кунад мавриди ғазаби шадиди Парвардгор қарор мегирад, пас агар ин зан чунин кунад Худованд подоши ҳар амалеро, ки анҷом додааст аз байн мебарад ва маҳв мекунад”.
https://www.khonavoda.com/?p=4446

Паёмбари Акрам(с) мефармоянд:
مَا مِن اِمرَاَةٍ تَمُدُّ یَدَیهَا تُریِدُ اَخذَ شُهرَةٍ مِن زَوجِها اَو شُقَّ ثَوبَهُ اِلاَّ سَمَّرَ اللهُ کَفَّیهَا بِمَسَامِیرٍ مِن نَارِ
“Ҳеҷ зане нест, ки дастҳояшро баланд кунад то мӯи шавҳарашро бигирад ё либосашро пора кунад, магар онки Худованд дастҳояшро бо мехҳое аз оташ мекӯбад”.
https://www.khonavoda.com/?p=4428

Ҳамеша дар дуоҳоямон аз Худованд мехоҳем, ки ба худамон ва фарзандонамон тавфиқи намоз хондан бидиҳад, дар ин матн бо роҳҳои ҳавасманд кардани фарзанд ба намоз ошно мешавем.
Манзура аз солҳо пеш қабл аз инки писараш ба балоғат бирасад, ҳамеша дар дуоҳояш аз Худованд талаб мекард, ки фарзандонаш ҳавасманд ба хондани намоз бошанд. Ҳануз як сол ба сини балоғати писараш боқӣ монда буд ва Манзура талош мекард, ки фарзандашро бо намоз бештар ошно созад, албата Раҳим ҳам мехост, ки намозҳои панҷвақтаро бихонад, аммо ҳануз барои намози бомдод сахташ буд аз хоб хезад, борҳо ба модараш мегӯфт: очаҷон! маро барои намози бомдод бедор кун! Манзура барои инки писараш нисбат ба намоз хондан дилсард нашава

Чаро дӯст доштани ҳамсар зарурӣ аст? Чаро ҳамеша дар ин маврид суҳбат мешавад? Посух равшан аст чун дӯст доштани ҳамсар яъне дӯст доштани зиндагӣ. Хонавода ба унвони аввалин ва кучактарин воҳиди иҷтимоӣ нақшии асосӣ дар тавлиди фарҳанг, интиқол ва парвариши он дорад. Усулҳои хонавода бо пайванди як зану мард оғоз мешавад. Ин пайванд фақат ба иртиботи отифӣ ва расидан ба хостаҳои шахсӣ хатм намешавад, балки нақши интиқолдиҳандаи қавонин, мушкилҳо ва фарҳангро ҳам бар уҳда дорад. Бо хонаводаи солим, асоси ҷомеа шакл мегирад, пас хонавода нақши фаротар аз ҳамзистии мусоламатомези ду нафарро дар бар дорад. Хонаводае метавонад рукни як ҷомеаи ормонӣ бошад, ки худ комилу наздик ба идаолҳои ҷомеа

Тарбияти фарзандон бояд созгор бо нақши онҳо дар зиндагии ояндаашон бошад. Писарон дар оянда нақши масъулиятпазирона ва духтарон нақши ҳамсаронаву модарона доранд.
Тарбияти фарзанди духтар душвору нозук аст
Тарбияти фарзанди духтар нисбат ба писар сахтиҳову нозукиҳои бештаре дорад, ба ҳамин сабаб дар аҳодис савоби тарбияи духтарон аз писарон бештар аст. Агар шумо дар бораи тарбияи духтаратон нигарон бошед, бо мо ҳамроҳ шавед.
Навозиш кунед
Тарбияти фарзандон бояд созгор бо нақши онҳо дар зиндагии ояндаашон бошад. Писарон дар оянда нақши масъулият пазирона ва духтарон нақши ҳамсаронаву модарона доранд.
Дар таълимоти исломӣ гуфта шудааст, ки агар духтар афтад, дасти ӯро бигиру баланд ку