Предыдущая публикация
Фотимадан бошқа
барча фарзандлари
вафот қилишига қарамасдан,
қалбларига энг маҳбуб бўлган
хотинлари ўлганига қарамасдан,
ёшликларидан ота ва онадан етим қолганларига қарамасдан, ўзларига
энг яқин бўлган амакилари Абу
Толиб, Жаъфар ва Ҳамзаларни ҳалок
бўлганига қарамасдан, доим
мусулмонлар ва камбағаллар ишига
машғул, душман билан бўладиган тўхтамас маъракаларда ҳозир
бўлишларига қарамасдан, ўлим ва
охират азобини билишларига
қарамасдан, мана шунга ўхшаш
нарсаларнинг барчасига қарамасдан,
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни фақат табассум ҳолида
кўрилар эди. Ҳатто у зотни табассум
қилганларини кўрган одам мен у
зотга энг маҳбуб киши бўлсам керак,
деб ўйлаб қолар эди. Табассум одатий амал эмас, балки
ибодат ҳисобланади. Чунки
Пайғамбар алайҳиссалом Абу Зар
розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган
ҳадиси шарифда:
ﻪﻴﻠﻋ ﻪﻠﻟﺍ ﻰﻠﺻ ﻪﻠﻟﺍ ﻝﻮﺳﺭ ﻝﺎﻗ : ﻝﺎﻗ ﺭﺫ ﻲﺑﺃ ﻦﻋ
ﺔﻗﺪﺻ ﻚﻴﺧﺃ ﻪﺟﻭ ﻲﻓ ﻚﻤﺴﺒﺗ : ﻢﻠﺳ ﻭ
Яъни: “Биродаринг юзига қараб
қилган табассуминг садақадир”
деганлар. (Термизий ривоят
Следующая публикация
Нет комментариев