Предыдущая публикация
ОНАМ КӮРМАСИН ДЕР КӮЗИМ ЁШИНИ.
Бу тақдир отаркан узоқ тошини,
туртилиб суртилиб ер қиз ошини.
Сабр бардоши бор ойданда балан,
онам кӯрмасин дер кӯзим ёшини.
Рӯзғорни бӯларкан ками ва кӯсти,
тавони ёрилиб титраркан пӯсти.
Бу хаёт бошида данак чақса хам,
онам кӯрмасин дер кӯзим ёшини.
Ха шундай аёл бор қоракӯз хумор,
мард бӯлгин дунёни қилма ёрга тор.
Сен ила ахт қилган нозанин дилдор,,
онам кӯрмасин дер кӯзим ёшини.
Артиб қӯй бир марта кӯздан ёшини,
керилиб йийсан-ку қилган ошини.
Сийласанг ӯлмайсан метин бошини,
онам кӯрмасин дер кӯзим ёшини.
Фақат бир Тангридан сӯрайди панох,
ӯкситсанг сенга хам ёзулур гунох.
Сабирни бахт билган ул ақли расо,
онам кӯрмасин дер
ИБРАТ.
Бир сӯз бирлан обрӯйинг кӯтарилса фалакка,
фитна қилсанг биродар айланурсан халакка.
Ёмон гапинг наезадек санчиларкан юракка,
тилинга эп бер бироз дил озорий бӯлмагин.
Мағзавангни ағдариб юрма аслох бировга,
бул хаётга мехмонмиз келганмизо синовга.
Ақил илан иш тутсанг тӯлдирурсан жомингни,
разилсан деб хеч кимса айтаолмасин номингни.
Бандадурсан қӯрқмагин тик тутиб юр бошингни,
ӯзинг захар қилмагин эй биродар ошингни.
Инсон дебон эслашиб юрсин сени изингни,
ӯқит олим доно қил ӯғлинг хамда қизингни.
Шунчаки келиб кетиш хавас эмас дунёга,
имонигни от қилиб учиб боргин самога.
И..ЗАВҚИЙ.
ДӮСТЛАРГА БАХТ ТИЛАЙМАН.
Ӯзбеку Тоҷик дӯст дебон махтаб қолишсин,
душманлари тош бӯлишиб тохтаб қолишсин.
Дош қазонда ош қилишиб ошдан олишсин,
икки юртни фарзандлари бахтли бӯлишсин.
Бири бирига бӯлишсинлар қуда андалар,
муборак бӯлсин дӯстлик азиз бандалар.
Қувончлар ошиб тошган юраклар сӯзлар,
икки юрт фарзандлари бахтли бӯлишсин.
Тоҷигим Ӯзбек билан эт бирла тирноқ,
улар дойимо яшашган бӯлишиб иноқ.
Бириси дӯстам дийдию бириси ӯртоқ,
икки юрт фарзандлари бахтли бӯлишсин.
И. ЗАВҚИЙ.
ОТАЮ ОНАНГНИ ХУРМАТ ҚИЛ.
Баргида бӯлсанг ерга туш,
дарахт синмасин шохидан.
Татима отангни охин хеч,
отаю онангни хурмат қил.
Чақчаймагин сенсан ким,
ерга боқгину тургин жим.
Дустим опам ёки синглим,
отаю онангни хурмат қил,
Лӯқ қилма хой кӯзингни,
Бул-бул дерсана ӯзингни.
Шипириб кӯйгин изингни,
Отаю онангни хурмат қил.
Мехринг бӯлса эрир тош,
кӯз чиқариб ӯйманг қош.
Тугаб қолмасин бардош,
Отаю онангни хурмат қил.
Бул оламда синов бор,
Юракчани қилманг тор.
Дуо олганлар бӯлмас хор,
Отаю онангни хурмат қил.
ИКРОМЖОН ЗАВҚИЙ.
МЕНИ ЮРАГИНГДАН ӮЧИРИБ ҚӮЙГИН.
Чинни гулидайин эй фаришта қиз,
юрагим қӯринда қолган доғи сиз.
Учрашиб қолсакда қизармасин юз,
мени юрагинг-дан ӯчириб қӯйгин.
Қисмат деганлари келаркан шошиб,
бахтингни топдинг тоғлардан ошиб.
Боғингга кирганман балки адашиб,
мени юрагинг-дан ӯчириб қӯйгин.
Кӯзларинг тушмасин мениг кӯзимга,
мен хам бир Санамни топай ӯзимга.
Майлига ранжисанг айтган сӯзимга,
мени юрагинг-дан ӯчириб қӯйгин
Ханжарий қалбимда еғласа хам жон,
муъаттар буйингдан ӯргилай Райхон.
Тақдирга шукур қил бахтингдан қувон,
мени юрагинг-дан ӯчириб қӯйгин.
ИКРОМЖОН ХОЖИМУРОДОВ.
МЕН БЕГУНОХМАН ДЕБ АЙТАОЛМАЙСАН.
Аслида савобдан гунохимиз кӯп,
ачитиб сӯзласа демаймизда хӯп.
Бе амир кирмайдур аёғингга чӯп,
мен бегунохман деб айтаолмадим.
Хар ким қилмишига беради жавоб,
ох калбим эзилган жигарим кабоб.
Армонни барчаси бӯлганда сароб,
мен бегунохман деб айтаолмадим.
Эртаю кеч кувдим шайтон пулини,
балки мен билмадим дунё сирини.
Ёзсам хам хат-то кӯнгил шеърини,
мен бегунохман деб айтаолмадим.
Она ер тупроғим сенда қарзим бор,
кӯзимни қоплаганми туман ё ғубор.
Шукрона айтарман токи умрим бор,
мен бегунохман деб айтаолмадим.
Тарозининг палласи икки тамонга,
махшар кун ажралсак яхши ёмонга.
Эй Икром таъом бер қалбда имонга,
мен бегунохман деб а
РАХМАТНОМА.
Гулу райхон сиз боғдаги бодомлар.
рахмат сизга мехри дарё одамлар.
Бошим кӯкка етди сизнинг сӯзизга,
қадри балан қадирдон ва ёронлар.
Қандай яхши мунча ширин тлаклар,
ғам кӯрмасин табрик ёзган блаклар.
Дийман рахмат блюрдек оқ юраклар,
қадри балан қадирдон ва ёронлар.
Мени шунчалик қадирлаган инсонларни Оллох қадирласин сизларга Икромжон ойила азолари номидан қайноқ рахмат.
БИЛМАДИМ КУЛМАДИМ.
Бошим тошга теккунча,
унинг қадрин билмадим.
Умрим шошиб ӯтар тез,
хӯп югурдим тинмадим.
Хаёт берди дарсларин,
кӯзлар очиқ кӯрмадим.
Шам хам ёниб сӯнди лек,
давру даврон сурмадим.
Беш кун десалар дунёни,
бир зум дебон сӯйладим.
тепиб дӯстлар кӯминглар,
мен яшашдан тӯймадим.
Бу ней холат бу ней хол,
дардни билмай тғладим.
Оппоқ қоғозни қоралаб,
қалам бир-лан еғладим.
Шунчаки ёзмадим шеър,
ақил бирлан терладим.
Кимга ёқару кимга йӯқ,
бунисин мен билмадим.
Сен куйин бизга олам,
қалбимда мунгли нолам.
бахтдан жӯшиб яшайлик,
мен устингдан кулмадим.
ИКРОМЖОН ЗАВҚИЙ.
загрузка
Показать ещёЛевая колонка
О группе
Фото из альбомов