♥თეოს და მარის ლექსები♥

ძალიან ბევრს ვფიქრობ ადამიანებზე....მაგალითად რატომ არის ზოგს ტყუილი უფრო სჯერავს ვინემ მართალი.....რატომ ჰგონია ზოგიერთს სიტყვაძუნწობა ჭკუათმყოფელობა.....რატომ იხედებიან ზემოდან იმის გამო რომ შენზე მეტი პატიოსანი და ლამაზი ჰგონიათ თავი..თუნდაც ეგრე იყოს, აი რატომ?? რატომააა არამქონე უფრო მეტი ტრაბახააა?? რატომ უყვართ ისინი ვისაც არ უყვართ....რატომ უყვართ იმათთან დაქალობა ვინც ზურგსუკან დასცინით და იციან მაგრამ მაინც გადაშაქრული უკომენტარებენ ერთნანეთს....რატომ ესირცხვებათ უდიპლომობა ან თუნდაც გაუნათლებლობა....რატომ უყვართ ერთი და ცხოვრობენ მეორესთან....რატომ ეჯიბრებიან ჩაცმაში ერთმანეთს.....და საერთოდ რატომ უყვართ ქართველებს სხვის დასანახად ცხოვრება?!

მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს წვიმა იფიქრებს რომ დაგვაშორა ალბათ ქარმა ცივმა მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს ქარი იფიქრებს რომ დაშორების მიზეზია ქალი მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს ვარსკვლავი იფიქრენს რომ ტყუილია ჩვენი ჩხუბის ამბავი მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს პრემიერი იფიქრებს რომ დაშორებით არც ერთი ვართ ბედნიერი მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს ბუნება იფიქრებსვრომ დაშორების მიზეზია ცდუნება მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს წყალი იფიქრებს რომ რომელიმე იქნებოდა მთვრალი მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს ღრუბელი იფიქრებს რომ დაისაჯოს დაშორების მსურველი მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს ღმერთი იფიქრებს რომ აღარ მოგვცეს შანსი აღარც ერთი მე და შენ

მინდა,რომ ჩემი სიკვდილი ვნახო, ვინ დამიტირებს,რომ დავინახო, ვის ეტკინება გული ნამდვილად, ვინ გადაიტანს ამას ადვილად. მინდა,რომ ჩემი საფლავი ვნახო. ჩემთან ვინ მოვა,რომ დავინახო,ჩემს საფლავის ქვას,ცივს და გაყინულს,მე ვინ გამითბობს ცრემლებით ვნახო... ან ვინ მომიტანს საფლავზე ყვავილს,საფლავის ქვაზე ცრემლებს ვინ დაღვრის, მდგომი საფლავზე თუნდაც წამები, ჩუმად იკითხავს,"რატომ წახვედი?

რომ გავიღვიძე იმ ღამით წვიმდა, მინდა გაჩუქო ეს ლექსი წმინდა, ეს ლექსი გულით დაწერილია და ყველაფერი აღწერილია… მე შენით ვცოცხლობ და შენით ვმღერი, მე შენ მიყვარხარ და გულით გელი, ღამით რომ ვარსკვლავს შევნიშნავ ცაზე, მაშინ მინდება გაჩვენო მთვარე, რომელიც მიყვება უცნაურ ზღაპრებს, იმ ღამით ვნახე პატარა გოგო, სახელად მარი ლამაზი, ოქრო ლამაზი, პატარა,ჭკვიანი გოგო, რომლის ღიმილიც ყოველდღე მათრობს, მათრობს და მიმზერს ლამაზი თვალებით, მინდა ვუყურო ყოველ წუთს ლანდებით, ლანდებით რომლებიც უეცრად ქრებიან მაგრამ თვალები გულში რჩებიან .... უზომოდ მიყვარს მისი თვალები, მის დანახვაზე მე ძირს ვვარდები, ვეღარ ვაშორებ მე მას ჩემს მზერას, მაგრამ რა ვუყოთ ამ ბედისწერას ?:((( გულგატეხილი ახსავს

შენი თვალები, რომ დავინახე, იცი? მაშინვე ამოვიცანი, ამოვიცანი იმიტომ, რომ ჩემი ცხოვრების ხარ საფიცარი, მიყვარდი და ეხლა უფრო ძლიერ შემიყვარდი, ჩემო ოცნებავ, ოცნებავ, ჩემო ახდენილო, შენ ხარ მართლა საოცრება. შენი ღიმილი, შენი თვალები, მე არ ამომდის თავიდან, ღიმილი თუ ჩემი იქნება, ცხოვრებას დავიწყებ თავიდან. დავიწყებ თავიდან იმიტომ, რომ დღემდე იყო შავთეთრი, შენი გამოჩენის მერე მოწყალეა ჩემთვის ღმერთი . ჩემთვის შენი თვალები გამორჩეულია და ერთადერთი, ჩემთვის შენ ხარ საოცნებო სიყვარულის ქალღმერთი . შენა ხარ ჩემი ღამის ნათელი და ჩემი სინათლე შენ თავს ვფიცავარ, თითოეული სიტყვაა წრფელი სიმართლე.

წამს ვიცინი, წამს ვტირი, მაქვს სიგიჟის სტადია, მხოლოდ ჩემი სიგიჟე, მეტი რა მაბადია. / თვე და რიცხვი მერევა, ლუწია თუ კენტია, და თუ გიჟად ჩამთვლიან, ესეც კომპლიმენტია. / ვიღაცისთვის გიჟი ვარ, ვიღაცისთვის ჭკვიანი, მაგრამ ნაგავს ჯობია, ვიყო თავქარიანი. / მე და ჩემი სიგიჟე, ბევრ ჭკვიანზე მაღლა ვართ, ამ სამყაროს ყურებით, კიდეც კარგად გახლავართ. / რეალობის დამალვა, მე რადგან არ მიცდია, პესიმისტი ვყოფილვარ, ის კი ოპტიმისტია. / ის ლამაზად გვიყვება, ეს ამბობს რაც ცხადია, ის ჭკვიანად ითვლება, ეს შეურაცხადია. / ვეღარ გამირკვევია, ამ ჩემ თავს რა ჭირია, მაგრამ მე ხომ გიჟი ვარ, რაღა გასაკვირია.