ქართული სული!

გ ი ლ ო ც ა ვ თ ! სვეტიცხოელის მადლი გფარავდეთ ჩემო ქართველებო, სიყვარულით ანთებული გულები და ბედნიერებით გაბრწყინებული თვალები არმოგშლოდეთ. ახლა ნოემბერია, თუმცა თითოეულ თქვენთაგანში არასოდეს ჩამქრალიყოს მზიანი გაზაფხული, - ყვავილობის, აფეთქბის, ამღერების გაზაფხული, ხალასი ფერებით გაჯერებული, ფერადი და მხიარული ჩემო ქართველებო! თია (თინათინ) ყავრელიშვილი

საქართველოს სადიდებლად! თებერვალმა შეიმოსა თეთრი კაბით, ნაძვის ტოტებს დაუფარავთ თეთრი ,,ფატა" სიცივისგან დამზრალია ენძელები, მზე მოსწყურდათ, დასჩემიათ ახლა ნატვრად... სცვივა თეთრი ფანტელები, - ჩამოთოვა, სითეთრეში ჭადრებია ახლა მარტო, ჩავუარე გვერდი მერე თითქოს მთხოვა; - გევედრები არ დამტოვო არ დამკარგო... ბებერ ჭადარს მერე ხელით შევეხე და ვცადე მისთვის რომ გამეთბო ტოტები, მის ფესვებზე ისე ხშირად ჩამომჯდარვარ, უსაუბროდ არასოდეს ვტოვებდი... ვჩურჩულებდით დიდხანს ასე მეგობრები, ზაფხულში რომ მარიდებდა მცხუნვარ მზეს, დღეს კი ასე გათოშილი გაცრეცილი მაცილებდა, მილოცავდა თითქოს გზებს. თეთრ ფიფქებში გახვეულა არემარე, ალავერდი, ნეკრესი თუ გრემი, თეთრ გიორგში წმინდა ზარის რეკვა ისმის, საქართველოს