რადგან დამტოვე, სთქვი, ჰქონდა – თქო დანაშაული

და მეც ვიცრუებ, რომ დავკარგე ტრფობის უნარი,
სთქვი, კოჭლია – თქო და კოჭლობით ქუჩას ჩავუვლი,
რომ ყველასათვის დარჩეს მარად გაუმტყუნარი,
ძვირფასო, შენი ორგულობის გასამართლებლად
მევე მომანდე შეგინება ჩემივ კაცობის,
გაგეცლები და ტრფობასაც გულში დასმარდება,
სატრფო კი არა, არ გერქმევა ჩემი ნაცნობიც;
არ წამოსცდება ბაგეს ჩემსას შენი სახელი,
გადვიკარგები და სიცოცხლეს შხამით ამივსებ,
ვეღარასოდე ვერ მიხვდება ჩვენი მნახველი,
შენი არსება რომ ოდესღაც გავითავისე.
ჩემივე მიმართ სული ჩემი ზიზღით ივსება:-
ვინც შენ შეგძულდა, ჩემს სიყვარულს ვერ ეღირსება.