არ დამიტირო, ამ ქვეყნიდან თუკი წავედი,

თუკი ამცნობენ დედამიწას გლოვის ზარბი,
რომ სამყოფელად ავირჩიე ბნელი შავეთი
და მივატოვე სააქაო შესაზარები.
და თუკი მერე გადიკითხავ შენ ამ სტრიქონებს,
პოეტის ბედზე არ დაღვარო ცრემლი მდუღარე,
მე მირჩევნია, ნურასოდეს ნუ მომიგონებ,
თუ ჩემზე ფიქრი აგატირებს და გამწუხარებს,
ო, მოიგონე ამ ტანჯული ლექსის მუდარა,
იქნებ მე მაშინ იკვ ნაცრად ვიყო ქცეული,
როცა ჩემს სხეულს გადაფარავს ღამის სუდარა,
შენს სიყვარულსაც მიაყარე მიწა წყეული.
თორემ ნაღველი შენს სახეზე ღარებს გააჩენს
და მაგ ტრფობისთვის გამოგიტანს ხალხი განაჩენს.