♥♥›→Бозгашт ба суи AЛЛОХ←‹ ♥♥

Савол: Чихел хадисро хадиси қудси меноманд? Ҷавоб: Ҳадиси қудси лафзу маънояш аз Худованди мутаъол аст, вале тиловат ва кироъати он ибодат ҳисобида намешавад, хамчунин муъҷиз набуда, бар ашхоси ҷунуб, ҷоиз ва нуфасо хондан ё даст расонидани он х,аром намебошад. Тамоми аходиси қудси сахех набуда, балки сахех, ва заъиф ва мавзуъ дорад. Бо мазмун ва маъно ривоят кардани он ҷоиз мебошад. Хадиси к,удси хадисеро гуянд, ки Расули Худо (салаллоху алайхи ва саллам) онро аз Парвардигораш ривоят кардааст, монанди хадиси Абузар (разияллоху анху), ки Расули Акрам (салаллоху алайхи ва саллам) аз Парвардигор ривоят мекунад, ки Аллох, таъоло мефармояд: " Эй бандагонам, ман зулму ситамро бар худ харом гард

КАСЕ КИ МЕГУЯД МАН УМАТИ МУХАММАД (с) ХАСТАМ ПАС ИНРО БОЯД ДОНАД ХЕЛО МУХИМ АСТ . Бисмиллахир Рахманир Рахим Мархамат бародарон ва Апаву Хохарони Ахли Ислом. Шиносномаи Мухаммади Мустафо (с.а.в.) хонед ва дар статусатон сохранить кунед аз баски Соли навро хаммаи мо медонем аммо тавлиди Расулуллох (с)ро намедонем СубханАллах хонед. Номаш: Мухаммад ибни Абдуллох Падараш: Абдуллох ибни Абдул Муталлиб Бобояш: Абдул Муталлиб ибни Хошим ибни Абдул Маноф Модараш: Омина бинти Ваххоб ибни Абдул Маноф Лакабаш: Абулкосим, Содик, Амин Дояаш: Шифо Модари Абдурамон ибни Авф Парастораш: Халимаи Саъдия Санаи таваллудаш: 20 апрел соли 571-и мелод 12 робиул аввали хичри Махалаи тав

ҲАҚҚИ МОДАР БОЛОИ ФАРЗАНД Дар замони ҳазрати Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва саллам саҳобае бо исми Алқама буд, ки дар ибодат машҳур буд. Бистарӣ шуд. Саломатияш хуб набуд. Рӯзе аз Алқама хабар омад. Вазъи саломатии Алқама лаҳза ба лаҳза вазнин мешуд, аммо рӯҳашро таслим карда наметавонист. Калимаи шаҳодатро зикр кардан барояш душвор буд. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳолати маънавии Алқамаро аз саҳобаҳо пурсид. Саҳобаҳо ҷавоб доданд, ки ибодатҳояшро ба ҷо меовард. Он вақт Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам амр намуд, то модари Алқамаро наздаш биёранд. Модари Алкамаро назди Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам оварданд. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам аз модари Алқама

Билол (р) аввалин касе буд, ки ба фармони Паёмбари Худо (с) дар масҷиди навсохтаи Мадинаи Мунаввара бо овози дилнишини худ азон гуфт ва наздик ба даҳ сол буд, ки азон ҳамчун масъулияте бар души ў гашта буд, ҳама мардумонро низ аз овози ў хуш меомад. Аммо Билол (р) пас аз вафоти дўстдоштааш Паёмбари гиромӣ тоқати дар Мадина истоданро накард ва ба назди халифаи аввали мусалмонон ҳазрати Абубакр (р) омад ва гуфт: Эй халифаи Паёмбари Худо! Ман аз Расули Худо (с) шунида будам, ки мегуфт: «беҳтарин амали муъмин, дар роҳи Худо баромадан аст…» Абубакр (р) гуфт: чи гуфтан мехоҳи эй Билол? Гуфт: мехоҳам дар роҳи Худо бароям то инки аҷал бар сари ман биояд. Абубакр (р) ғамгин шуд ва гуфт: пас кӣ барои

Қиссаи ибратнок: Марде зери дарахт нишаста буд ва ба шохаҳои он тамошо мекард. Чун чаҳормағзро дар шохаҳо овехта дид бо худ гуфт: Чаро Худованд дар ин дарахти калон меваҳои кучаки хурдро офарида ва дар буттаи хурд тарбузро, ки чунон меваи бузург аст, офаридааст? Лоиқи ин дарахти бузург ин аст, ки мисли тарбуз мева дошта бошад. Чун ин калимаро гуфт, ногаҳон чаҳормағзе аз шохааш ҷудо шуда бар сари у афтод. Он шахс чун ин ҳолатро мушоҳида кард ва ба саҷда фуру рафту шукри беандоза намуду гуфт: Худоё, хуб кардаӣ, ки дар ин дарахт меваи хурд офаридаӣ, вагарна сарам аз меваи бузург шикаста шуда буд. Пас ҳар чи, ки Худованд медонад мо намедонем, дар ҳар чизе ҳикмати Худованд аст! Худованд маро ба