МАНФИАТҲОИ МИЛЛӢ

КИССАИ ТАСМА Ин киссаи хаётиро аз забони яке аз наздиконам шунида будам. Дар нохияи Ч.Руми (пештар Калхозобод) як марди тракторчи зиндаги мекард. У дар миён як тасмаи пурнакшу зебое дошт, ки дили писарашро мафтун карда буд. Писараш чанд бор аз тракторчи хохиш карда буд, ки тасмаро дихад, аммо падараш уро намедод, чунки у тухфа буд. Як руз хангоми кор дар як теппае трактор чаппа шуд, мардуми деха гуфтанд, ки трактори падарат чар шудаст. Писар давон-давон ба чойи ходиса рафт ва дид, ки падараш зинда аст, ба падараш руй оварда гуфтааст: "Шумо намурдед". Падар гуфт: "Не!" Чаро ин тавр мепурси писарам? Писар гуфт: "Фикр кардам, ки Шумо мурдед, то омадам тасмаро гирам". Падар хайрон шуда, тасмар