ՔՐԻՍՏՈՍՆ ԱՍՏՎԱԾՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ Առաջին պահը, որ պետք է քննության առնենք, Քրիստոսն է Աստվածության մեջ․ Անգամ Աստվածության մեջ Քրիստոսը կենտրոնն է, Աստվածության մեջ երեք անձ կա Հայրը, Որդին և Հոգին․ Հայրը աղբյուրն է, Հոգին կապը, հաղորդակցությունը, փոխանցումը, իսկ Որդին Քրիստոսը, կենտրոնն է․ Այ ամենը, ինչ Հայրը ծրագրել և նպատակադրել է, Որդու մեջ է, Որդու համար և Որդու միջոցով, և այն ամենը, ինչ Հոգին անում է, նույնպես Որդու համար է․ Հոգին գալիս է, որպեսզի վկայի Որդու համար, փառավորի Որդուն և Նրան իրական դարձնի մեզ համար [Հովհ․ 16;13-15]; Ինչպես տեսնում ենք, անգամ Աստվածության մեջ Քրիստոսը կենտրոնն է․ Ավելին, Աստվածության ողջ լեցունությունը հաճել է բնակվել Քրիստոսի մեջ մարմնապես [Կող 1;19; 2;
Սատանան ամեն ինչ անում էր,որ Քրիստոսին վերացներ, երբ Քրիստոսը երկրի վրա էր: Բայց երբ նա հանեց Տիրոջ դեմ ողջ հուդայական կրոնի ներկայացուցիչներին և Հռոմեական համակարգը, բարձրացնելով խաչին Քրիստոսին և հանկարծ Սատանան հասկացավ որ Քրիստոսն խաչի վրա իրեն է ջախջախում, ավաղ արդեն ուշ էր: Քրիստոսը խաչի վրա ոչնչացրեց մահվան իշխանություն ունեցողին, երբ Տերը խաչում ու խափանում էր Սատանային, այնտեղ էին չարի ողջ համակարգն ու անձնակազմը, բոլոր ընկած հրեշտակները՝ և դիտում էին թե Քրիստոսը ինչպես է ոչնչացնում իրենց գեներալին, իրենց թագավորին Սատանային (Եբր.2:14, Բ Տմթ.1:10, Կղս.2:15) ու ցանկանում էին խանգարել, բայց շատ ուշ էր, վերջնարդյունքում Տերը ջախջախեց ու թոթափեց ընկած հրեշտակային տերություններն ու իշխան
ԳԱՌԱՆ ԱՐՅԱՆ ԶՈՐՈՒԹՅՈՒՆԸ
(Շատ կարևոր ուղերձ Աստծո զավաակներին Վոչման Նի)
Նախ «նրանք հաղթեցին նրան Գառան արյունով»(Հյտ12:11): Հաղթանակը հոգևոր պատերազմում հիմնված է Գառան արյունի վրա: Արյունը միայն ներման և փրկության համար չէ, այն նաև հիմք է, որով մենք հաղթում ենք Սատանային: Ոհմանք գուցե մտածեն, թե արյունը մեծ արժեք չունի նրանց համար, ովքեր աճել են Տիրոջ մեջ: Նրանք ենթադրում են, որ ոհմանք կարող են այն աստիճան աճել, որ այլևս այրան կարիք չեն ունենա: Մենք պետք է շեշտենք, որ այդպիսի բան չկա: Ոչ մի անձ չի կարող աճել այն աստիճան, որ վեր կանգնած կլինի այրան կարիք ունենալուց: Աստծո խոսքն ասում է.«Նրանք հաղթեցին նրան Գառան այրունով»:
Սատանայի՝ քրիստոնյաների դեմ ուղղված հիմնական գործունեությունը նրանց
ԿՅԱՆՔՈՒՄ ԱՃԸ ՀԻՍՈՒՍԻՆ ՈՒՏԵԼՈՒ ՇՆՈՐՀԻՎ Է
1925-ից ի վեր ես եղել եմ իսկական, փնտրող քրիստոնյա: Ես այնքան շատ էի սիրում Տիրոջն ու Աստվածաշունչը, բայց բազում տարիներ չէի լսել մի հաղորդում, որտեղ ինձ կասվեր, որ պետք է աճեմ կյանքում: Լսում էի հաղորդում հաղորդման հետևից, որոնք ինձ ասում էին, որ պետք է որոշ բաներ անել կամ որոշակի կերպով վարվել: Բայց և ոչ մեկն ինձ չեր ասում, որ ինձ պետք է աճել և ոչ թե ավելի լավը դառնալ: Ոչ մի դպրոց չի կարող օգնել ձեզ աճելու: Ցանկացած դպրոց հնարավորինս օգնում է ձեզ ավելի լավը դառնալու:
Առաջնահերթ բանը, որ անում են լավ մայրերը, իրենց երեխաներին կերակրելն է: Մեր տներում ճաշասեղանը ավելի կարևոր է, քան գրասեղանը: Տիրոջ հաղորդության յուրաքանչյուր օր մեր առջև գրասեղան չի դր
Աստվածաշունչը մեզ պատվիրում է անդադար աղոթել (Ա Թեսաղոն 5:17): Սակայն ինչպես կարող ենք այդ անել: Մենք կարող ենք աղոթել Տիրոջ անունը անհնդատ կանչելով: Ցանկացած գործի մեջ պետք է կանչենք «Օ՜,Տեր Հիսուս»: Պետք է անդադար կանչենք Տեր Հիսուսի անունը: Եթե անհնդատ կանչենք Տիրոջ անունը «Օ՜, Տեր Հիսուս» ասելով, ապա միշտ հոգու մեջ կլինենք: Ահա հոգու մեջ քայլելու և ապրելու գաղտնիքը:
Նախքան մեր երեխաների կամ կնոջ կամ էլ կողակիցների հետ խոսելը ավելի լավ է նախ ասենք «Օ՜ Տեր Հիսուս»: Այդժամ կզգանք մեր խոսելավոճի տարբերությունը: Ամեն ինչ գործելուց առաջ գործելու ընթացքում, խոսելուց, քայլելուց, մեքենա վարելուց և բոլոր մեր օրվա ապրելու ընթացքում, մենք միշտ պետք է կանչենք այդ թանկագին կառավարող թագավորի անունը: Մ
ՀԱՏՎԱԾ «ՔԱՀԱՆԱՅՈՒԹՅՈՒՆԸ» ԳՐՔԻՑ
ՃՐԱԳԸ ՎԱՌԵԼԸ ԵՒ ԽՆԿԱՐԿՈՒԹՅՈՒՆ ՄԱՏՈՒՑԵԼԸ
Այժմ պետք է տեսնենք, որ ճրագակալը նույնպես կապված է խնկարկություն մատուցելու հետ: Այս վերջինիս հետ կապված է ոչ միայն զոհասեղանը, այլև՝ ճրագը վառելը: Սուրբ Գրքի վերը նշված խոսքերում տեսնում ենք, որ ամեն անգամ խնկարկություն մատուցելիս քահանաները վառում էին ճրագը, և ամեն անգամ ճրագը վառելիս նրանք խնկարկություն էին մատուցում (Ելից 30:7-8): Սա նշանակում է, որ ամեն անգամ խոսքը կարդալիս (ճրագը վառելիս) մենք պետք է աղոթենք (խնկարկություն մատուցենք): Այս բաների վառ օրինակը տեսնում ենք Դավթի կյանքում: Սաղմոս 119:147-149-ում Դավիթը կարդում և աղոթում էր միաժամանակ: Խնկարկություն մատուցել նշանակում է աղոթել (Հյտ 5:8), իսկ ճրագը վառել
ՏԱՊԱՆԱԿԻ ՔԱՎՈՒԹՅԱՆ ԱՐՅՈՒՆԸ
Եկեղեցական կյանքի բովանդակությունը Քրիստոսն է, որ լեցուն է այն ամենով, ինչ է Աստված: Նրա վրա Աստծո հայտնությունն է որպես փառք, որը անհնդատ վկայում, քննում ու գտնում մեր թերությունները՝ մեր ներքին վկայության համաձայն: Տապանակի վրա երկու քերովբե կան, որը քննում են՝ տապանակի մեջ եղած վկայության (օրենքի) համաձայն: Երբ մենք գալիս ենք Տիրոջ հետ հաղորդակցվելու, այս երկու քերովբեն նայում և ըստ տաս պատվիրանի քննում են մեզ: Այդ քնությունն անհապաղ ցույց է տալիս, որ մենք թերի ենք: Մենք անկարող ենք երկու քերովբեի քննող հայացքի ներքո կանգնել տասը պատվիրանի առջև: Բայց գոհությո՜ւն Տիրոջը: Քավության վրա գտնվող քերովբեների քննող հայացքի ներքո արյան սրսկումն է: Այրան այս սրսկումը բա
ՈՒՆԵՆԱԼ ՀԱՎԻՏԵՆԱԿԱՆ ԿՅԱՆՔ
Արդեն, մոտ երեք տարի է, ուսումնասիրում եմ համացանցը և տեսնում եմ, որ շատ հավատացյալներ ասում են, որ մեր գործերով է, որ պետք է փրկվենք, մեր մեղքեր չգործելով է, որ պետք է փրկվենք, մեր ջանքերով և մեր բարի լինելով է, որ պետք է փրկվենք և հավիտենական կյանքը ժառանգենք, թողնելով և մոռանալով Քրիստոսի կատարած մեծ ու անկրկնելի աշխատանքը, չարչանքներ կրելով փրկագնումը որ Իր անձը խաչին հանեց մեզ փրկելու և հավիտենական կյանքը տվեց մեզ, որը Իր կյանքն է և Իր մեջ է գտնվում այդ կյանքը: Փրկվել և հավիտենական կյանքը ժառանգել կարող ենք միայն Հիսուս Քրիստոսին հավատալով և ոչ թե գործերով: Գործերով մենք վարձք ենք ստանում որը կապված է հազարամյաի հետ Քրիստոսի հետ թագավորելով: Տեսնենք ինչ է ասու
Напишите, что Вы ищете, и мы постараемся это найти!
Левая колонка
О группе
Եւ Յիսուս հաւատացեալ հրեաներին ասաց. «Եթէ դուք իմ ուսուցմանը հաւատարիմ մնաք, իմ ճշմարիտ աշակերտները կը լինէք։
Եւ կը ճանաչէք ճշմարտութիւնը, եւ ճշմարտութիւնը ձեզ կ՚ազատի»։
(Յհ 8:31,32)