ЁЛҒИЗЛИК........

​#Мулоҳаза Ёлғизлик мажбуриятми ёки истак? Нега бунчалар ёлғизликка интиласан, нега сенинг дўстларинг йўқ, нега одамлар билан келишолмайсан, нега бунчалар феълинг тор, дейдилар. Ўшанда кўнглимдан нималар ўтишини билишганида эди, барибир тушунишмаган бўларди. Чунки, тушунган одам асло бундай ахмоқона савол бермайди. Минг афсуски, аксарият кишилар бу ҳолатга инсоннинг фақат ўзи айбдор деган хулосага келиб бўлганлар. Аслида ҳеч кимнинг феълидан, тарбиясидан, ахлоқидан камчилик изламайман. Начора, қусурларнинг ўзи уларда намоён бўлаверади ва мен уни ҳеч қийинчиликларсиз кўра олишим негадир табиийдек бўлиб қолган ҳозир. Баъзан ич-ичимдан жаҳлим чиқади, баъзан уларга ачинаман, баъзан эса руҳи

Асло устидан чиқа олмайдиган ваъдалар берма. Ҳис қилдиролмайдиган севгингдан сўз очма. Айтиб, бажара олмасанг, шунча сўз ва жумлаларни бекорга сарф қилма. Ёнига келмайдиган бўлсанг, бировни куттирма. Ўзи билан ўзи вақт ўтказаётган ва фақат ўз қобиғига ўралиб бахтли бўладиганларнинг хаёлида кезма. Қисқаси, бекорга инсонларга умид берма. Бундайларни йиқитсанг, қайта оёққа туриши осон бўлмайди... Мирач Чағри Оқтош.