პაატას პოეზია

დედის ბრალია (დედის დღეს გილოცავთ) დედა შენს თვალებში სხივი, მართლა მზეზე მეტი მოჩანს. ლექსში გულამოსკვნით ვჭყივი, ბევრი დღეს მიწოდებს ყოჩაღს. შენ ხარ ერთადერთი ქალი, ვისზეც არ მეშლება ნერვი. მხოლოდ დედასა გაქვს ბრალი- ლექსი რომ დავწერე ბევრი. რადგან მე ყოველდღეს მითმობ, ღამით მეწერები დედი. შენზე ისე უნდა ვრითმო, ლექსით შეგიცვალო ბედი. /პაატა სურმანიძე/ დედას ვფიცავარ დედას ვფიცავარ-დედაზე ფიცით მე დიდ სიყვარულს ვამჟღავნებ იცით?! კაცობრიობის დედამიწახარ მეც ერთი ბელტი დედა მიწა ვარ. დედას ვფიცავარ-შენით მიხარის, რომ ნაბოლარა ბიჭიც გამზარდე. რატომ მადიდებ ასე მითხარი? რომ ახლა ჩემთვის საჭმელს ამზადებ. დედას ვფიცავარ-ვტყუი თოფი ვარ და ეს რითმები ფუჭი საფანტი?! ჩემი ლექსი ხარ-მე კი სტრ

მახსენდება რატომღაცნაბოკოვის ლოლიტა, ანაბელ ლი ედგარის, მახსენდება რატომღაც, სიყვარული მედგარი, ეტლით, რომ იარება ფეხებზევერშემდგარი.ბოროტების ყვავილებს, აკეთილებს ბოდლერი, მალბოროთი გულიდან დარდი წამობოლდები, მზიდან არ დამაძინებს მთვარის წამობოდვები.გიგიგილიოტინეს შენი თავი შენიე... ლედი ბენქსის კალთაში გისვამ გი-ჯენ-შენიე. და სიკვდილის ჯინაზე ლექსი გიჟენშენიე./პოეტ პოეტიშვილი/

რატომაც არა <3 (ექსკლიუზივი)როგორ გავუძელ მარტო რიყვა რვა... გულმა, რომ შენსკენ ამომატარა, შენ მეკითხები, რატომ გიყვარვარ? მე, კი გპასუხობ , რატომაც არა.სიყვარულებში სხვას ვეხმარები, ჩემ თავს ვერაფრით ვეხმარებოდი. დაუფარიათ ხავსებს კარები, მიტოვებულ სახლს ვეხამებოდი.გემსგავსებოდი პო ეტიკეტით, ყორანით, რომ არ შემყვავებოდი ვფიქრობ, თავს ვიგვემ პოეტი კეტით, როგორ არ უნდა შემყვარებოდი-- პატარა გოგო !