ХИКОЯ ВА ШEРЛАР

Бир куни Ота ва Ўғилни айб ишлиги учун қозилик махкамасигаолиб келишди. Қилган айблигини билиб қози жаноблари айтди 10 дарра отага, 10 дарра ўғилга деб фармон берди. Биринчи отадан бошлайлар деди. Шунда отага 10 дарра уришди, кейин фарзандига уришди. Шунда Ота дод деб бақирди. Шунда қози жаноблари хозир ўзинга бунданда қаттиқроқ урдик индамидинг энди боланга урсак дод деяпсан. Нимага ? Шунда Ота жавоб берди: Боя танамга урдинглар, хозир эса жигаримга уряпсизлар чидай олмадим . . . ! ! ! Эй дўстлар Ота-онани қадрига етинглар . . . ! ! !

Baland qavatli uylarning birida faqir bir oila yashardi. Er-xotin va 8 yoshli bolakay. Ota-ona kun böyi ishda, bolakay esa uyda yolg'iz o'tirardi. Bola har kuni soatlab oltinchi qavat derazasidan pastga - bolalar maydonchasida velosiped minib yurgan tengdoshlariga xavas bilan qarab o'tirardi. ўтирарди. U ham özining shunaqa velosipedi bölishini orzu qilardi. Lekin oilada bu orzuni amalga oshirish uchun na pul, na vaqt va hattoki bolaning orzusini eshitadigan kishi ham yöq edi. Bolakay oilasini velosiped sotib olish bilan qiynab qöyishini anglar, lekin uning bu orzusi juda kuchli edi. Bir kuni u onasining "Xudo mehribon, chin dildan nimaiki sörasang albatta beradi" degan sö

Rossiya shaharlaridan birida uzoq vaqt yashab Özbekistonga qaytgan muslima qiz haqida hayotiy voqea. Qiz poyezdga ötirib Qozog'iston vokzallaridan birida poyezdning töxtab turishidan foydalanib, ul-bul xarid qilish uchun pastga tushadi. Unga töxtab turish vaqtini notög'ri aytishganligi uchun qiz poyezddan qolib ketadi. U qolgan yölni mashinada bosib ötish maqsadida, Özbekistonga olib borib qöyish sharti b-n bir rus haydovchini yollaydi. Mashina sahro örtasida ketib borarkan, yigitning qad- qomati öta kelishgan, hijob yarashib turgan gözal qizni körib fe'li ayniydi. U qizning bu yerlik emasligini bilib, öz yomon niyatini amalga oshirish uchun mashinani sahro ichiga buradi. Umr

Öshanda akam 35 yoshda edilar. Men kichikligimda ota-onam ötib ketishgan. Akam menga ham ota, ham ona örnida edi. Qiynalib-qiynalib meni odam qildilar, öqitdilar. 28 yoshda uylandilar. Ikki farzandlik ham bölishdi. Akam meni juda yaxshi körardilar. Gohida yangam menga hazillashib: "Akaiz mendan ham köproq sizni yaxshi köradi", derdi. Nima topsalar menga ilinardi. Meni uylantirish niyatlari bor edi. Hammasi ösha kunlardan boshlandi. Dastavval ancha toblari qochib bir-necha kun ishga chiqmadilar. Keyin bir kun hushidan ketdilar. Shifoxonaga obordik. Doktorlar aytishdiki... Yöq, akajonim bunaqa kasal bölishlari mumkin emas. Bir necha kun özimga kelolmadim. Akam bu haqda yangang