Эй хоҳарам ту бишнав, ки дунё поянда нест,

Ризо набошад шавҳар, Ҷаннат ин ҷои ту нест.
Паёмбар (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам) гуфтанд:
«Бишнав эй умматӣ:
Зане, ки кард шавҳар беқадр, у аз аҳли Ислом нест».
Зи-н сабаб эй хоҳарам, як даме андеша кун,
Зеро дар рузи Маҳшар, афсус хурдан фоида нест.
Дар назди ҳар зану мард, ғайбат макун шавҳарат,
Ки ин аъмоли нопок, бар мову ту раво нест.
Гуш кун сухани Паёмбар, эй хоҳари муъминам,
Дар ёд дор, ки ҳуснат дар танат поянда нест.
Макун фаромуш ту ҳеҷ, рузи ҳисоби аъмол,
Бадном макун ту худро, ки бар ту зебанда нест.
Замона гашта вайрон, зан шуд пайрави шайтон,
Афтод бар ишқи дунё, дар дил меҳру вафо нест.
Ин рузҳоҳам бигзарад, дар хотир дор эй хоҳар,
Ҳеҷ як аъмоли нопок, дар қабр беҷавоб нест.
Зару зевари ин дунё, кард ба худ занҳоро ғулом,
Фикр мекунам, ки фардо, бар ин лоиқ ҷазо нест.
Огоҳ бош эй хоҳар, ҳар дами мост ғанимат.