Последние два месяца война пребывает в той затяжной стадии, которую еще называют «войной на истощение».
Истощаются не только человеческие, но и природные ресурсы. Линия фронта, на которой сегодня идут наиболее активные боевые действия, на долгое время станет загрязненной территорией.
Продолжают приводить к загрязнению и многочисленные обстрелы городов. Некоторые из них осуществляются в непосредственной близости от таких объектов, как атомные электростанции.
За почти год крупномасштабного вторжения России в Украину люди привыкли к тяжелым новостям. Привыкли, но не смирились.

Протяженность заграждений вокруг Беларуси достигла 980 километров На границе с Польшей — 202 километра заграждений, с Литвой — 553 км, с Латвией — 86 км, с Украиной — 141 км. Минприроды Беларуси, а также ряд независимых экспертов из Польши и Беларуси, выступили категорически против строительства забора в районе Беловежской пущи. Специалисты отмечают, что подобные заборы наносят непоправимый вред экосистемам.

Выступаючы перад беларусамі Львова 22 студзеня бягучага года Зянон Пазняк выказаў меркаванне, што палітыка дэкарбанізацыі і звяртанне ўвагі на змену клімату – частка заходняй ідэалогіі, якую, у сваю чаргу, параўнаў з ідэалогіяй СССР.
«Нямеччына ставіць задачы дамінацыі ў Еўропе, каб зрабіць з Еўразвяза дзяржаву тыпу Савецкага Саюза. Немцы ў гэтым зацікаўленыя, бо тады яны будуць у Еўропе кіраваць, эканоміка ў іхніх руках. І тут жа з’яўляецца ідэалогія апклімату, палітыка дэкарбанізацыі, патрабаванне ЕС пазнішчаць усе ТЭЦ. Клімат… Знаходзілі, што хочаш. Пра Тунберг нават гаварыць ня буду… Але ў аснове гэтай палітыкі быў не клімат, а нямецкія інтарэсы.
Расея дае газ праз немцаў, 50% газу раз

Сябры і сяброўкі! Мы прыйшлі да вас з пятай "Зялёнай Размовай". Яе мы правядзем на ангельскай мове з Веснай Юсуп — экаактывісткай з Сербіі, кіраўніцай аддзела палітыкі, стратэгіі і развіцця Еўрапейскіх Зяленых ("European Greens").
Весна параўнае экалагічны актывізм у Сербіі і Брусэлі, распавядзе, як узаемадзейнічаюць актывісты і зялёныя парціі, і агучыць іх агульную мару
Вы даведаецеся пра тое:
як жыве і развіваецца еўрапейская экалагічная супольнасць
у якіх еўрапейскіх краінах найбольш моцны экалагічны рух і чаму
атрымаеце шмат натхнення і добрых парад аб тым, што рабіць беларускім экаактывістам ў выгнанні
Запрашаем паслухаць!

Когда говорят о промышленных городах прошлого века, в первую очередь вспоминают Детройт
Но на самом деле таких городов намного больше. Один из них — польский город Лодзь.
В карусели мы собрали фото города, а в статье на портале вы можете прочитать его историю

Вяртаемся пасля вакацый з новымі выпускамі падкастаў!
Чацвёртую зялёную размову мы будзем весці з Ірынай Сухій, экаактывісткай і экаабаронцай, сузаснавальніцай Экадома і ўдзельніцай Беларускай антыядзернай кампаніі.
Слухаць па спасылцы
https://d39ks3nr3hrqok.cloudfront.net/articles/08-01-2023/padkast-zyalyonyya-razmovy-vypusk-4

25 ноября 2011 года Беларусь и Россия подписали соглашение о строительстве атомной электростанции. Соглашение предусматривало выдачу кредита, проектирование, строительство и ввод в эксплуатацию двух энергоблоков.
При этом отработанное ядерное топливо предполагалось отправлять на переработку в Россию.
Кажется, что «переработка» — это хорошо.
На самом деле в ядерном деле под словом «переработка» понимается извлечение плутония и недовыгоревшего урана. И если у урана есть перспективы использования, то плутоний сегодня используется только в военных целях.
Мы подготовили подробный материал с экспертом в ядерной безопасности Андреем Ожаровским, в котором рассказываем что стало с ядерны

Цёплага, светлага і мірнага года, дарагія чытачы! Зялёны партал віншуе вас з Калядамі і Новым годам, і зычыць перамогі святла над цемраю і адказнасці над безадказнасцю. Сыходзячы 2022 год быў ня проста цяжкім, а надзвычай цяжкім для ўсіх добрых людзей. Вайна забівала людзей і прыроду, беларускія ўлады знішчалі грамадзянскую супольнасць і любыя праявы нязгоды са сваёй палітыкай, будаваліся платы і сцены ўздоўж дзяржаўных межаў, рубіліся лясы, знішчаліся рэдкія расліны і жывёлы. Мы глядзелі ў вочы ядзернай катастрофе, жахаліся таго, як безадказна і бяздумна людзі ставяцца да радыяцыйнай бяспекі. Мы не маглі ўцяміць, як у ХХI стагоддзі адныя людзі могуць мэтанакіравана знішчваць дамы другіх