Яратам авыл тормышын

Автор: Габдулла ВАФИН. 1 өлеш. Хатынның күзеннән яшьләре акты да акты. Алар аның матур битен юешләп бетте, ачык авызына, борын тишекләренә керергә азапланды, тыпылдап идәнгә төште, зәңгәр кофтасын чылатты... Ара-тирә кулы белән сөр...

Нәбирә ГЫЙМАТДИНОВА. Ахыры.Сара караватына ятсынып карады да, аркасын мичкә терәп, идәнгә утырды. Хәл юк, баш әйләнә, күз алдында соры таплар биешә иде. Хатын табанының кадап-кадап чәнчүеннән йөзен җыерды. Авырту яңадан тәнгә иңә кебек ...

Нәбирә ГЫЙМАТДИНОВА5.Көндез Арысланның әнкәсе ике тапкыр аш белән сыйлады. Сүзсез карчыкның икенче керүендә теле чишелде:— Тамагың тук, идән-сәкең, кер-мазарың юылган булыр, балам, хәлемдә чакта тәрбия кылырмын үзеңне, син Арысланны гын...

Нәбирә ГЫЙМАТДИНОВА4.— Улым, кил әле.Таң йокысыннан уятып ишегалдына чакырган ана карчыкның борчылуы йөзенә чыккан иде.Арыслан шомланып куйды: каратайлар тагын берәр бәла-казага тарган микән?— Улым, килен ишетмәсен, бакчага керик.

Ак торна каргышы

Нәбирә ГЫЙМАТДИНОВА2.— Йә, йә, ач авызыңны, вәт молодец, вәт тырыш, — дия-дия, Арыслан савытның төбен ялтыраттырды. — Хәзер инде бая өзелгән сүзебезне дәвам итик, Сара. Тамак туйгач, сөйләшүе дә күңелле, әйе бит? Мәктәптә озак укыттыңмы...

Нәбирә ГЫЙМАТДИНОВА1.Төн шундый яктырды, шундый яктырды, әйтерсең күктәге ай алма кебек шып итеп авыл өстенә өзелеп төште. Күзгә кадалган яктылыктан качарга теләп йөзен капларга үрелгәндә, ул хәлсез бармакларының кан тамырлары аша үтәли...

Гөлнур АЙЗАТАхыры. Чыңгызның йөзе үзгәреп киткәнне Миләүшә күреп өлгермәде. Ир акрын гына диваннан күтәрелеп:– Эштән шалтыраталар! – дип, ишек алдына чыкты. Миләүшә генә иренең болай яшерен сөйләшүенең серен аңламыйча, култык таякларына таянды да,...

Гөлнур АЙЗАТ7 өлеш. Кухня тәрәзенә күз салгач, хатын тагын бер имәнеп куйды. Пар миләшнең берсенә ни булган: әллә ничә ботагының яфраклары көз җитмәс борын бөрешеп, саргаебрак киткән. Миләүшәнең күңеле боегып китте. Үзен бу халәттән эш белән чыгар...

Гөлнур АЙЗАТ6 өлеш. Минутлар минутларны, сәгатьләр сәгатьләрне куа-куа өч көн узды. Чыңгыз да әллә онытты, әллә башка борчулары өерелеп килдеме – йортта күзгә-башка күренмәде. Миләүшә шалтыратып та карады, җавап булмады. Аптырагач, улларына әтиләр...

Гөлнур АЙЗАТ5 өлеш. Гараж ишеге ачык иде, димәк, Чыңгыз да китмәгән әле. Хатын дулкынланып куйды. Ире белән сөйләшәсе, тагын бер-ике сүз булса да, алышасы килә аның.Чыңгыз, чыннан да, гаражда иде, ниндидер нечкә тимер чыбыклар бөгеп кайнаша.– Чыңг...

Гөлнур АЙЗАТ4 өлеш. Миләүшә, белгән догаларын эченнән генә укып, читтә утырган берничә карчык рәтенә урнашты. Каршы яктагы ике хатын чыш-пыш килеп Миләүшәнең гайбәтен чәйнәп алдылар:– Ничек килгән ә, ояты да юк икән! Ирен даулап йөри торгандыр әле...

Гөлнур АЙЗАТ3 өлеш. Миләүшә култык таякларына кагылып куйды, әллә чакырып керергәме икән? Ире мәчеттән китеп бармагандыр бит инде. Хатын йомыркаларын әле бер якка, әле икенче якка күчергән ана каз төсле, кыбырсып утыра башлады.