Яратам авыл тормышын

20 өлеш. Ситара үлмәгән! Ситара исән! Ул инде бакчага йөри .Бу хәбәрне хәл белергә килгән Динара китерде.

19 өлеш. Янгураз алган фатирга күчсәм, бөтен сер ачылачак бит. Өйләнгән кеше белән аулак ояда очрашып йөрүемне белсә, Фатыйма апа мине минуты-секунды белән чәйнәп өзәчәк, аның хәер-фатихасы турында хыялланасы да юк.

18 өлеш. Өрсә өрер инде, Наргизә килде дип кенә чылбырын чәйнәп өзмәс әле, - карван алга бара! - кыюланып ишеккә уздым. Әнекәем, бу ни могҗиза, бүген күк капусы ачылган көнме әллә, ишек тә ачык! Әйтерсең, минем киләсене белеп, юлыма...

17 өлеш. Янгураз миңа зәңгәр шлем суза. Үзе исә бу җәфа шлемны интегә-интегә кияргә маташуымны көлемсерәп күзәтә.- Бир, үзем кигерәм. Сине көтсәң, таң атар. – Янгуразның кытыршы җылы бармаклары яңак-муенымны сыйпап уза. Мин исә шуңа...

16 өлеш. Шатлыгымнан бөтен эчем кытыкланып куя: бу - ул! Бездә Караташтан килеп йөрүче башка кыз юк. Димәк, Ситараның әтисе –Янгураз! Әнекәй генәм, нинди матур, ягымлы исем... үзе кебек...

15 өлеш. Мин коелып төштем. Ләкин дәшми калырга ярамый, бер-бер чара күрергә кирәк иде. Гаепле башымны иеп мөдиребез янына киттем. Ярый әле, Эльза Фридриховна күтәрелеп бәрелмәде, сабыр гына тыңлады, аннары шкафтан ниндидер папка ал...

14 өлеш. Бу куллар белән хәзер кызлар иркәләп булмый шул инде. Яшь чакта бер дигән егет идек. Юкәлегә кайтып, авылның иң матур кызына өйләнеп килдем. Апаң фермада сыер савучы булып эшли иде.

13 өлеш. - Алай сагыныр булгач, ни дип киткәннәр соң? Артларыннан куучы булмагандыр ла...- Булгандыр да шул... Анысын без белмибез инде. Кемдер үз иреге белән чыгып киткән, кемдер аптыраганнан, җан саклап... Әллә нинди заманнар булд...

12 өлеш. Мин дәшмәдем, гауга оештырасым килмәде. Үз өемдә түгел лә, беркем чакырып китермәгән кунак кына. Кунак икәнсең, тыйнак бул, хуҗаларны хөрмәт ит. Шуңа күрә, җирән чәчнең туйдыргыч монологына, бер кирәксез җәнҗалга тизрәк нок...