ეს მე ვარ გოგო,რომელსაცახსოვახრ,ეს მე ვარ უშენოდ თვეებს ,რომ ათოვა,ეს მევარ უშენოდ ცრემლი,რომ სდიოდა,ეს მე ვარ უშენოდ ყოფნა,რომ სტკიოდა,ეს მე ვარ ოცნების ცამდე,რომ მივიდა და ფრთების მოტეხვა უკვე ვიწვლიე,ეს მე ვარ დგეები ჩუმად,რომ მოგელი,ეს მე ვარ გული,რომ ხელში მოგეცი,ეს მე ვარ შენს წინ,რომ დაღლილი დავდექი,მაგრამ თვალებში ვერაფერს მამჩნევდი,ეს მე ვარ შენთვის მხურვალდე ვილოცე და,რომ გყვარებოდი იმისთვის ვიცხოვრე,ეს მე ვარ უფალს,რომ ყოველდღე გავედრებ,გიძღვნი მთელ არსებას,არაფერს გაყვედრებ,ესმე ვარ უშენოდ ეს თვეები,რომ ასე მაცხოვრე და ბოლოს არას გთხოვ უბრალოდ გახსოვდეს...:-(
დედა რომ კაბას ატარებდა, მეგონა მზით იყო მორთული... შვილებს ანგელოზებს ადარებდა, თვითონ ანგელოზად მოსული... დედის გული ლამაზ ღიღილოს გავს, ხან მზე რომ ათბობს და ხან აწვიმს... ქუჩაში ბევრი ქალი მიღიმოდა, მაგრამ დედასავით არავინ... თვალებით უფრო ხშირად მზე დაჰქონდა, თუმცა წვიმაც ჩანდა ცრემლივით, ისეთი საყვარელი მზერა ქონდა, იმ მზერით მთელ სამყაროს შეცვლიდი... დედა რომ კაბას ატარებდა, მეგონა მზით იყო მორთული... შვილებს ანგელოზებს ადარებდა, თვითონ ანგელოზად მოსული.."
"დედას ჰკითხეს მუშაობ თუ არა მან უპასუხა დიახ მე ვმუშაობ 24საათი
მე ვარ დედა! ვარ მაღვიძარა, მზარეული,დამლაგებელი, ექიმი, მასწავლებელი,მცველი, ფოტოგრაფი, ძიძა.
მე არ შემიძლია ავიღო შვებულება,
როდესაც ავად ვარ.
მე ვმუშაობ დღე და ღამე!
ამაში კი მიხდიან კოცნით
~ და ჩახუტებით! """ აი როგორია ჩემი დედიკო მიყვარხარ უზომოდ ორივენიი