,,ქალი ბალზაკის ასაკის მიღმა""
მათ ბევრი რამ ნახეს.
შემდეგ ბევრ რამეზე თვალი დახუჭეს.
შემდეგ თვალები გაახილეს...
და ახალი სამყარო, ახალი მე, ახალი ცხოვრება აღმოაჩინეს....
მათ საიდუმლო იციან. მათ უკვე გადახარშეს ეს ილუზიები “მილიონების”, “კარიერის”, “წარმატებულობისა” და “სოციალური სტატუსის” შესახებ. მათ ახლა უკვე ზუსტად იციან, რომ ყველაზე მთავარი სულაც არ არის ის, რასაც ტელევზიით აჩვენებენ, ინტერნეტში წერენ, სოციალურ ქსელებში პოსტავენ ან ტრენინგებზე ყვებიან. მათ ეს მთავარი უკვე რა ხანია იციან და ჩუმად არიან. იციან, რომ ყველაზე მთავარი ცხოვრებაში თავად ცხოვრებაა: მისი გემო, ფერი, რიტმი, სუნი, თითოეული დღით ტკბობისა და სიხარულის განცდის უნარი.
დიდი ხანია აღარ აქვთ ცდუნების მზა რეცეპტები და ბა
,,...ეს დამდეგი მინდა იყოს
ღიმილის და სითბოსი,
სასწაული მოხდეს ყველგან,
ახდეს რასაც ვფიქრობდით.
ახდეს ყველას ოცნებები,
ყველას კართან მზე მოდგეს,
რაც კი გულით მოვისურვოთ -
მინდა დამდეგს ხდებოდეს...
გაჭირვებულს - შველა ჰქონდეს,
არ შიოდეს არავის,
ქვეყნად ცრემლი აღარ ოყოს,
ორპირიბა, ღალატი...
მონატრბულს შობის ღამეს
კარს მოადგეს სტუმარი,
მიტოვებულ ყველა სახლში
აგიზგიზდეს ბუხარი.
დაუბრინდეთ შვილებს დედა,
ამანათის სანაცვლოდ,
მინდა ყველა შინ დაბრუნდეს,
ვისაც სახლის გზა ათბობს.
მინდა დამდეგს აღარ იყოს
ჩაკეტილი საზღვრები,
ტკივილები, სიცრუე და
ავადმყოფი ამდენი...
მინდა დამდეგს ყველას გულში სიყვარული აენთოს,
ყველა ტკივილს ეწამლოს და
დარდი არსად არ იყოს...
ეს დამდეგ
ცოტა საკუთარი თავისთვისაც იცხოვრე, ცოტა სითბო და სიყვარული შენ თავსაც უწილადე, ცოტა დრო მასაც დაუთმე, რომ მერე გული არ დაგწყდეს. ცოტა შენ ოცნებებსაც მისდიე, დრო და დრო, ხანდახან, გააკეთე ის რაც გულით გწადია და ნუ იფიქრებ, ვინ როგორ გაიგებს ამას, ეს შენი ცხოვრებაა, შენი ისტორიაა, შენი მოგონებების სკივრია, რომელსაც მერე თავს ახდი და ცარიელი თუ დაგხვდება, ვერ აპატიებ საკუთარ თავს.