Недоедена тушёнка.
Вновь атака началась.
В мыслях - милая девчонка,
Ждать с войны что поклялась.
А кругом фугасы рвутся,
Мессер вороном кружит.
Мысли молнией несутся:
"Что сегодня бой сулит?"
Недоедена тушёнка.
Недочитано письмо.
Жди меня, моя девчонка,
Зря летает вороньё.
Знай, недолго им осталось
Наши мерить небеса.
Зря фашисты размечтались -
Это не для них краса!
#аленакотава
Ізноў цвіце, смяецца гэты май.
Маўчыць Хатынь. Ніхто ўжо тут не скажа,
Якія зверствы вытрымаў наш край.
І помніць гэта – просты абавязак!
Квітнее сад! Як радуемся мы!
Плывуць аблокі. Сонца ўсміхнецца.
Не трэба той карычневай чумы,
Няхай хутчэй ад шчасця сэрца б’ецца!
Не трэба зноў, каб плакала зямля!
Не трэба, каб усё наўкол гарэла,
Каб пуставала свежая ралля
І зерне коласам стаць не паспела...
Няхай цвіце, смяецца гэты май!
Няхай у небе бусел пралятае
І Перамогу зноў сустрэне край,
Якую ён заўсёды памятае!
(З кнігі Бабуліны рукі А Котавай)
Бушавала вайна, лютавала
І зямлю палівала крывёй.
Ўсё навокал гарэла , палала
А якім быў жаданым спакой!
Вызвалення, чакаў вызвалення
Ды чакаў Перамогі народ.
І ,нарэшце, прыйшло пазбаўленне
Ад вайны ды ад цяжкіх нягод.
Перамога, прыйшла Перамога!
Май яе ў сорак пятым прынёс.
І ляцела "Ура!"да аблокаў!
І было колькі радасных слёз!
Перамога, прыйшла Перамога!
Шлях яе праз пакуты ляжаў!
Каб ляцела "Ура!" да аблокаў,
І народ майскі вальс танцаваў.
Адшумела вайна , адгрымела
І ,нарэшце, замоўк кулямёт.
І салюты у неба ляцелі
Стаў шчаслівы савецкі народ.
Над Берлінам наш сцяг развяваўся,
У байцоў быў вясёлы настрой.
Кожны з іх разумеў - дачакаўся
Перамогі жаданай такой!
Паэт не абуе, паэт не накорміць
Ды песня сагрэе і ўзвысіць душу
С Законнікаў
Паэт не можа накарміць
Ні каўбасой вас, ні ікрою.
А ўмее словамі здзівіць,
Сваёю чулаю душою.
Ён не падарыць паліто,
І футра вам не прапануе.
Ён словам дарыць хараство.
Шчаслівы той, хто гэта чуе
Паэт віна вам не нал'е,
Але радком напоіць шчыра,.
Бо ісціны няма ў віне
І не рабі з яго куміра.
Паэт нясе цябе да зор
І на вясёлцы пакатае.
І рады ён пісаць свой твор,
Калі ёсць тыя, што чытаюць!
#аленакотава
Я не была на той вайне, Ружжо ніколі не трымала Яе не бачыла я ў сне І страляніна не пужала. Не чула выбухаў вайны, З людзьмі ў Хатыні не гарэла. Я не прасіла цішыні І ад бяды той не дзічэла. Не бачыла, як плакаў край Слязьмі крывавымі наўкола. Прыйшоў як пераможны май - І ўраз шчаслівай стала доля. Я не была на той вайне І новае бяды не хочу. Хай белы бусел па вясне Мір сцеражэ і днём , і ноччу. #аленакотава